โจทก์ฟ้องเรียกเงินกู้ 70,000 บาท และดอกเบี้ยชั่งละ 1 บาทต่อเดือนรวมเวลาที่ค้างชำระ 4 ปี 7 เดือน เป็นดอกเบี้ย 24,500 บาท
จำเลยต่อสู้ว่า ค้างชำระดอกเบี้ยเพียง 7 เดือน 10 วัน เป็นจำนวน 6,416.65 บาท
เมื่อชี้สองสถานและนัดสืบพยานแล้ว ในวันนัดสืบพยานนั้นเองโจทก์ได้ยื่นคำร้องอ้างว่า คำนวณจำนวนดอกเบี้ย 4 ปี 7 เดือน ผิดไป ควรเป็น 48,125 บาท ขอถอนฟ้องเพื่อจะฟ้องใหม่ตามจำนวนที่ถูกต้อง จำเลยแถลงคัดค้านว่าโจทก์ไม่ได้ออกใบรับเงินค่าดอกเบี้ยให้จำเลยประมาณ 24,500 บาท จึงฟ้องตามจำนวนนั้น ครั้นเห็นจำเลยไม่ได้ระบุใบรับเงินเป็นพยาน จึงต้องการฟ้องใหม่เพื่อเรียกดอกเบี้ยจำนวนที่เคยออกใบรับเงินอีก
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้องได้
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับคำสั่งของศาลชั้นต้น แล้วย้อนสำนวนให้ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาตามรูปคดี
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเชื่อว่าโจทก์คำนวณดอกเบี้ยผิด โดยมิได้ทำกลอุบายแล้ววินิจฉัยว่าการที่โจทก์ขอถอนฟ้องเพื่อฟ้องใหม่ตามจำนวนดอกเบี้ยที่ถูกต้อง จำเลยไม่เสียเปรียบ
พิพากษากลับ