คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 776/2475

พฤตติการณ์อย่างไรเรียกว่าพยายามฆ่าคนหรือทำร้ายร่างกายบาดเจ็บสาหัส

วิธีพิจารณาอาชญา ลักษณพะยาน บาดแผลเป็นเครื่องชี้เจตนา ฟ้องอ้างว่าทำผิดระวาง 2 วันดังนี้ ไม่เป็น+ทำให้จำเลยหลงข้อต่อสู้

โจทก์ฟ้องว่าเมื่อระวางวันที่ ๑๒ แล ๑๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๗๔ เวลากลางคืนจำเลยสมคบกันใช้มีดแทง พ. ๑ ทีถูกท้ายสะบัดขวา+ด้านซ้ายข้างหน้าบาดเจ็บสาหัส ซึ่งมีปัญหาว่าความผิดของจำเลยจะต้องด้วยฐานพยายามฆ่าคนหรือฐานทำร้ายร่างกาย แลฟ้องของโจทก์เช่นนี้กระทำให้จำเลยหลงข้อต่อสู้หรือไม่

ศาลฎีกาตัดสินว่า ฟ้องของโจทก์เช่นนี้ไม่ทำให้จำเลยหลงต่อสู้อย่างใด แลเห็นว่าตามใบชันสูตรมีบาดแผล ๓ แห่ง คือริมสะบักขวา แลคอแถบซ้ายกับคางแถบซ้าย ดังนี้สันนิษฐานได้ว่าอาวุธที่จำเลยใช้ไม่ใช่อาวุธสั้น แลจำเลยแทงโดยรุนแรงบาดแผลจึงเป็นเช่นนั้น ทั้งแทงในที่สำคัญตามพฤตติการณ์เช่นนี้ฟังได้ว่าจำเลยเจตนาแทง พ.ให้ถึงตาม จำเลยต้องมีผิดฐานพยายามฆ่าคน ตาม ม. ๒๔๙-๖๐