คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 78/2471

โจทก์ไม่ได้คัดค้านในชั้นศาลอุทธรณ์นั้นจะคัดค้านในชั้นฎีกาไม่ได้

ได้ความว่า จำเลยไปชวน ร. ภรรยาให้กลับบ้าน ร. ขอผัด จำเลยเขาฉุด ร. ๆ วิ่งหนีไปหา พ. ๆ พูดว่าจะมาฉุดคร่าห์กันทำไม ไปก็ไปกันดี ๆ จำเลยจึงเอาไม้ตะพดตีถูกข้อศอก พ. พ. จึงเอามีดฟัน จำเลย ๑ ที จำเลยกับ พ. ได้ใช้มีดชุลมุนฟันแทง กัน พ. ขาดใจตาย

ศาลเดิมตัดสินวางบท ๒๕๑ ให้จำคุก ๑๕ ปี

ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลดปราณย์ตามบท ๕๙ คงจำคุก ๑๐ ปี

โจทก์ฎีกาว่าควรลงโทษตามบท ๒๔๙ และไม่ควรลดโทษจำเลย

ฎีกาตัดสินว่า ไม่ควรลดโทษปราณย์แก่จำเลยและเมื่อ โจทก์มิได้อุทธรณ์ว่าให้ลงโทษตามมาตรา ๒๔๙ แล้ว จะมาฎีกาขอให้ลงโทษไม่ได้ จึงแก้ศาลอุทธรณ์ยืนตามศาลเดิม