คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 78/2480

ผู้เช่าที่ดินเพื่อปลูกเรือนอยู่ได้โอนขายเรือนที่ปลูกขึ้นนั้นให้แก่ผู้ให้เช่าและออกจากที่ไปดังนี้ สัญญาเช่าที่ดินนั้นย่อมระงับไปทันที

ฎีกาอุทธรณ์ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.249 โจทย์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดิน จำเลยทำคำให้การว่าที่ใช่เป็นของโจทก์ถึงชั้นฎีกาจำเลยจะมาโต้เถียงอ้างอำนาจปกครองปรปักษ์ไม่ได้ เพราะมิได้เป็นประเด็นข้อต่อสู้ในศาลชั้นต้น

ในคดีที่โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย นายช้างจำเลยต่อสู้ว่าที่ดินไม่ใช่ของโจทก์ นางสงบต่อสู้ว่าได้เช่าอยู่มีกำหนด ๗ ปี ยังไม่ครบกำหนด

ทาพิจารณาได้ความว่าเดิมที่รายพิพาทเป็นของนางปุ่น ๆ ยกให้นางแดงภริยาโจทก์ที่ ๑ ๆ โอนขายให้โจทก์ที่ ๒ นางสงบได้ทำสัญญาเช่าที่จากโจทก์ปลูกเรือนอยู่แล้วโอนจายเรือนให้นางแดงโจทก์แล้วออกจากที่ดินไป ต่อมานางสงบได้กลับมาขอเช่าเรือนนี้ต่อไปอีกโดยไม่ปรากฎระยะเวลา

ศาลอุทธรณพิพากษาว่านางสงบจะยกสัญญาเดิมขออยู่ต่อไปหาได้ไม่ คดีส่วนตัวนายช้างน่าเขื่อว่าเข้าอยู่โดยอาศัย จึงพิพากษาให้ขับไล่จำเลย

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่าสัญญาเช่าที่ดินเพื่อปลูกเรือนของนางสงบได้เพิกถอนไปแล้วตั้งแต่นางสงบขายเรือนให้โจทก์ การที่นางสงบมาขอเช่าในตอนหลังไม่มีกำหนดอายุสัญญาจึงเห็นด้วยกับศาลอุทธรณ์ว่านางสงบจะยกเอาสัญญาเดิมมาโต้เถียงมิได้ นางช้างจำเลยได้เถียงมาในฎีกาว่าตนได้เข้าปกครองที่นี้โดยทางปรปักษ์นั้น เห็นว่าประเด็นข้อนี้มิได้เกิดขึ้นเลย ในชั้นศาลต้นและในคำให้การของนางช้างจำเลยก็มิได้ปรากฎข้อความดังนี้ นายช้างจะยกขึ้นในชั้นศาลฎีกาไม่ได้ ขัดต่อ ม.๒๔๙ แห่งประมวลวิธีพิจารณาความอาญา จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ ให้ยกฎีกาจำเลย