คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 784/2510

สัญญาประนีประนอมยอมความในศาลระหว่างโจทก์จำเลยระบุเงื่อนไขไว้เพียงว่า หากโจทก์มีความจำเป็นทำการเพื่อประโยชน์ในการรถไฟแล้ว โจทก์จึงจะขอให้จำเลยออกจากที่รายพิพาทได้ ฉะนั้น การที่จำเลยได้เบิกความเป็นพยานในคดีที่บิดาจำเลยฟ้องโจทก์จำเลยว่าที่รายพิพาทเป็นของนายเงิน จึงไม่เกี่ยวกับเงื่อนไขที่ระบุไว้ในสัญญาประนีประนอมยอมความดังกล่าวแต่ประการใด โจทก์จะยกเหตุอื่นมาฟ้องขับไล่จำเลยไม่ได้ เพราะโจทก์ต้องผูกพันตามสัญญาประนีประนอมยอมความนั้น

โจทก์ฟ้องว่า ที่รายพิพาทเป็นของโจทก์ เมื่อวันที่ ๘ พฤษภาคม ๒๕๐๑ จำเลยเป็นโจทก์ฟ้องโจทก์ในคดีนี้เป็นจำเลยต่อศาล ได้ทำสัญญาประนีประนอมยอมความกันให้จำเลยคดีนี้อาศัยอยู่จนตลอดชีวิต เว้นแต่เมื่อโจทก์มีความจำเป็นจะทำการเพื่อประโยชน์ในการรถไฟและจำเลยรับรองกรรมสิทธิ์ในที่รายพิพาทว่าเป็นของโจทก์ จำเลยแสดงการเป็นปรปักษ์ต่อโจทก์ และเนรคุณโจทก์ ฯลฯ ขอให้เพิกถอนสัญญาประนีประนอมยอมความ ให้จำเลยหมดสิทธิ์ที่จะอาศัยในที่ของโจทก์ ฯลฯ

จำเลยให้การว่ายังไม่เป็นการโต้แย้งสิทธิ์ของโจทก์ ฟ้องโจทก์เป็นฟ้องซ้ำ

ศาลชั้นต้นสั่งว่าคดีโจทก์พอวินิจฉัยได้ให้งดสืบพยานโจทก์ วินิจฉัยว่าโจทก์จะมีสิทธิ์ให้จำเลยออกจากที่พิพาทได้ ก็ในกรณีที่ทางการรถไฟมีความจำเป็นต้องการเพื่อประโยชน์ในการรถไฟเท่านั้น ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า สัญญาประนีประนอมยอมความได้ระบุเงื่อนไขไว้เพียงว่า หากทางการรถไฟมีความจำเป็นทำการเพื่อประโยชน์ในการรถไฟแล้ว โจทก์จึงจะขอให้จำเลยออกจากที่รายพิพาทได้ ฉะนั้น การที่จำเลยเบิกความเป็นพยานในคดีที่นายเงินบิดาจำเลยฟ้องโจทก์ จำเลยว่าที่พิพาทเป็นของนายเงิน จึงไม่เกี่ยวกับเงื่อนไขดังที่ระบุไว้ในสัญญาประนีประนอมยอมความดังกล่าวแต่ประการใด โจทก์จะยกเหตุอื่นมาฟ้องขับไล่จำเลยไม่ได้ เพราะโจทก์ต้องผูกพันตามสัญญาประนีประนอมยอมความดังกล่าว

พิพากษายืน.