คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 787/2481

ฟ้องอุทธรณ์ที่กล่าวความแต่เพียงว่า ศาลชั้นต้นพิพากษาคลาดเคลื่อน โจทก์จึงอุทธรณ์มาขอให้ศาลอุทธรณ์สั่งริบไม้ของกลางเสียด้วย มิได้ระบุว่าคลาดเคลื่อนในข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายประการใดดังนี้ ศาลไม่รับวินิจฉัย

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ปรับจำเลยฐานทำผิด พ.ร.บ.รักษาป่า แต่มิได้พิพากษาให้ริบไม้ของกลางที่โจทก์ขอด้วย

โจทก์ยื่นอุทธรณ์กล่าวว่า "การที่มิได้สั่งให้ริบของกลางเสียด้วยนั้นก็ โจทก์เห็นว่าศาลยังพิพากษาคลาดเคลื่อนอยู่ โจทก์จึงได้อุทธรณ์ว่าขอให้ศาลอุทธรณ์สั่งริบไม้ของกลางเสียด้วย"

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่าโจทก์มิได้ระบุเหตุผลว่าคำพิพากษาของศาลชั้นต้นคลาดเคลื่อนด้วยข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายอย่างใดเป็นการฝ่าฝืนต่อประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.๑๙๓ วรรค ๒ ฟ้องอุทธรณ์ของโจทก์เป็นฟ้องอุทธรณ์ที่มิชอบศาลอุทธรณ์พิพากษายกเสียชอบแล้ว ยืนตาม