คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 787/2499

ในเอกสาร 2 ฉบับเป็นใบรับยามีราคาแจ้งเป็นรายการไปจำเลยลงชื่อรับของไว้ในเอกสารดังกล่าว ราคาที่แจ้งนั้นต่อกว่าราคาตลาดมาก ทั้งในเอกสารมีบันทึกของจำเลยว่าโนวาซาน(ชื่อยา) ของที่ส่งมา ถ้าครบวันที่สิ้นอายุ แล้วไม่หมด ทางห้างต้องรับคืน

ดังนี้ฟังได้ว่าจำเลยซื้อเชื่อของจากโจทก์ มิใช่รับฝากยาจากโจทก์เอาไว้ขาย.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยซื้อเชื่อยาโนวาซานไปจากโจทก์ ๒ คราวราคา ๙,๒๒๗ บาท จำเลยไม่ชำระจึงฟ้องเรียกค่ายาและดอกเบี้ย

จำเลยปฏิเสธข้อซื้อเชื่อและอ้างว่าจำเลยเพียงแต่รับฝากไว้เพื่อขายตามที่โจทก์ร้องขอ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยซื้อเชื่อยาของโจทก์ไปแล้วไม่ชำระราคา พิพากษาต้องกันให้จำเลยใช้เงินแก่โจทก์ ๙,๒๒๗ บาท กับดอกเบี้ย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าเอกสารหมาย จ.๑ จ.๒ จำเลยลงชื่อรับของไว้ในเอกสารทั้งสองฉบับนั้น เอกสารทั้งสองเป็นใบรับยามีราคาแจ้งเป็นรายการไว้

ราคาที่แจ้งต่ำกว่าราคาตลาดมาก

เอกสาร จ.๒ มีบันทึกของจำเลยว่าโนวาซานของที่ส่งมา ถ้าครบวันที่สิ้นอายุแล้วไม่หมด ทางห้างต้องรับคืน

เช่นนี้ฟังได้ว่าจำเลยซื้อเชื่อของจากโจทก์ แล้วไม่ใช้ราคา ฟังไม่ได้ว่าจำเลยเป็นเพียงผู้รับฝากยาเอาไว้ขาย.

พิพากษายืน.