คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 789/2485

จำเลยไปชวนผู้เสียหายซึ่งโดยเป็นภริยา แต่มิได้จดทะเบียน แล้วหลบหนีจำเลยไปเป็นหญิงนครโสเภณีให้+ ผู้เสียหายไม่กลับเกิดทุ่มเถียงกัน จำเลยจึงยิงเอาบาดเจ็บสาหัสไม่ใช่เป็นเรืองที่จำเลยถูกกดขี่ข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม, จำเลยเสพสุราเข้าไปเองแล้วไปกระทำผิด หามีใคร+ข่มขืนใจให้จำเลยจำต้องเสพหรือจำเลยมิได้รู้ว่าเป็นสุรายาเมาแต่อย่างใด ก็ไม่เข้าข้อยกเว้นตามกฎหมายอาณา ม.48

ได้ความว่าจำเลยกับผู้เสียหายเป็นสามีภริยากัน แต่มิได้จดทะเบียนสมรส ต่อมาผู้เสียหายหลบหนีจำเลยไปเป็นหญิงนครโสเภณี จำเลยไปชวนให้กลับก็ไม่กลับ เกิดทุ่มเถียงกัน จำเลยจึงยิงผู้เสียหายบาดเจ็บสาหัส ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๔๙-๖๐ ให้รวมกระทงลงโทษจำคุกตลอดชีวิต ลดตามมาตรา ๕๙ กึ่งหนึ่ง คงให้จำคุก ๑๒ ปีตามมาตรา ๓๘

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์แก้กำหนดโทษให้จำคุก ๘ ปี นอกจากนี้ยืน

โจทก์ฎีกา ขอลดหย่อนผ่อนโทษโดยอ้างเหตุ ๑. จำเลยรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่คดี ๒. จำเลยทำลงโดยถูกยั่วโทสะ ๓.จำเลยทำในขณะเสพสุรามึนเมา

ศาลฎีกาเห็นว่าในข้อที่ว่ารับสารภาพนั้นไม่ทีทางจะลดลงให้น้อยไปกว่านั้นอีกได้ ข้อที่ว่าได้ทำลงโดยถูกยั่วโทสะนั้นก็ไม่ใช่เป็นเรื่องที่จำเลยถูกกดขี่เหงอย่างร้ายแรงโดยเหตุอันไม่เป็นธรรมอย่างใด จะยกขึ้นมาขอลดโทษไม่ได้ ส่วนข้อว่าได้กระทำผิดในขณะเสพสุรามึนเมาเข้าไป ก็ได้ความว่าจำเลยเสพสุราเข้าไปเองแล้วก็ไปกระทำผิด หาใช่มีใครมาข่มขืนใจให้จำเลยจำต้องเสพหรือจำเลยมิได้รู้ว่าเป็นสุรายาเมาแต่อย่างใดไม่ คดีไม่เข้าข้อยกเว้นตามกฎหมายอาญามาตรา ๔๘

แต่ที่ศาลอุทธรณ์กำหนดโทษจำคุกตลอดชีวิตเห็นว่าค่อนข้างจะแรงไป ควรกำหนดเพียง ๑๕ ปี แล้วลดฐานพยายามเหลือ ๑๐ ปี และลดฐานปราณีตามมาตรา ๕๙ กึ่งหนึ่งคงเหลือ ๕ ปี จึงพิพากษาแก้ศาลอุทธรณ์ให้จำคุกจำเลย ๕ ปี