คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 796/2493

ในคดีอาญาหาว่าปล้นทรัพย์ฆ่าคนตายนั้น เมื่อพยานบุคคลที่โจทก์นำสืบเบิกความแตกต่างขัดกับเหตุผลเชื่อฟังเป็นจริงไม่ได้ คดีของโจทก์คงยังมีคำรับของจำเลยชั้นสอบสวนกับว่าจับของกลางบางอย่างได้จากบ้านเรือนของจำเลย แต่เพียงเท่านี้ยังไม่พอจะชี้ขาดลงโทษจำเลยได้

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยกับพวกในคดีดำที่ 142/2492 ได้สมคบกันปล้นทรัพย์นายเงิน นางเอียด นางห้อง นางสาวระมิด และจำเลยกับพวกช่วยกันจับนายเงินหักคอจนนายเงินถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษ

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาคดีนี้กับคดีดำที่ 142/2492 แล้วไม่เชื่อจำเลยในคดีดำที่ 142/2492 เป็นคนร้ายจึงให้ยกฟ้อง แต่สำหรับจำเลยในคดีนี้เห็นว่าโจทก์มีพยานประกอบด้วยคำรับของจำเลยชั้นสอบสวนกับจับของกลางได้ที่จำเลยด้วยพอเชื่อได้ว่าจำเลยเป็นคนร้ายรายนี้จริง จึงพิพากษาลงโทษ

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า พยานโจทก์เชื่อฟังไม่ได้ตลอดถึงจำเลยในคดีนี้ด้วย คำรับชั้นสอบสวนจำเลยปฏิเสธว่าไม่ได้รับ จำเลยถูกขู่เข็ญให้ลงชื่อในเอกสารที่เขียนมาแล้วโดยไม่อ่านให้ฟัง ของกลางก็ว่าไม่ได้จับได้จากจำเลย คำรับชั้นสอบสวนไม่เป็นประโยชน์แก่คดีของโจทก์ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พยานบุคคลของโจทก์แตกต่างขัดกับเหตุผลเชื่อฟังไม่ได้ คดีของโจทก์คงยังมีคำรับของนายคงจำเลย ชั้นสอบสวนกับว่าจับของกลางบางอย่างได้จากบ้านเรือนจำเลยแต่เพียงเท่านี้ไม่พอจะชี้ขาดลงโทษจำเลยได้ พิพากษายืน