คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 800/2493

การใช้อยู่อาศัยหรือไม่ต้องถือตามความจริง หาใช่พิเคราะห์ตามลักษณะอาการว่า เพียงแต่ตามปกติจะใช้อยู่อาศัยหรือไม่

เช่าตึกประกอบการค้าเป็นร้านสาขา ให้ครอบครัวลูกจ้างอยู่ส่วนตัวผู้เช่าอาศัยอยู่อีกแห่งหนึ่งต่างหากถือว่าเป็นการเช่าเพื่อการค้าเท่านั้น

ได้ความว่า จำเลยเช่าตึกของโจทก์ประกอบการค้า เป็นร้านสาขาของจำเลย และให้ครอบครัวลูกจ้างของจำเลยอยู่ ส่วนตัวจำเลยอาศัยอยู่อีกแห่งหนึ่งต่างหาก โจทก์บอกเลิกสัญญา จำเลยไม่ออกจากที่เช่า โจทก์จึงฟ้องขับไล่

จำเลยต่อสู้ว่า ได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยและบริวารออกจากที่เช่า

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การใช้อยู่อาศัยหรือไม่ ต้องถือตามความจริงหาใช่พิเคราะห์ตามลักษณะของอาคารว่า เพียงแต่ตามปกติใช้เป็นที่อยู่อาศัยไม่ ตามข้อเท็จจริงดังกล่าวเห็นได้ว่า จำเลยเช่าเพื่อการค้าเท่านั้น จำเลยหาได้ใช้อาศัยอยู่ด้วยไม่ ตึกรายนี้จึงไม่ได้ชื่อว่าเป็นเคหะตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ

จึงพิพากษายืน