คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 801/2497

ตึกพิพาทอยู่ข้างหลังตึกสำเพ็งที่จำเลยเช่าทำการค้าจำเลยเจาะทางเดินทะลุถึงตึกพิพาทใช้ตึกพิพาทเป็นที่นอนและทำครัวตึกพิพาทจึงเป็นเคหะได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเช่าตึกเพื่อประกอบการค้าตึกอยู่ในทำเลการค้าโจทก์มีสิทธิเลิกสัญญาเช่าได้ตามเงื่อนไขในสัญญา โจทก์ได้บอกเลิกการเช่าแล้วจึงขอให้ขับไล่

จำเลยให้การว่าจำเลยเช่าเพื่ออยู่อาศัยตึกพิพาทไม่ได้อยู่ในทำเลการค้า

ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยใช้ตึกพิพาทเป็นที่อยู่อาศัย และที่ตั้งตึกพิพาทไม่ใช่ทำเลการค้า โจทก์ไม่มีสิทธิบอกเลิกการเช่า

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงต้องกันว่าภริยาจำเลยและน้องภริยาจำเลยนอนในตึกพิพาท ชั้นล่างด้านหลังใช้ทำครัวตึกพิพาทไม่ได้อยู่ในทำเลการค้า จำเลยเช่าตึกติดกับสำเพ็งทำการค้าตึกพิพาทอยู่ข้างหลังตึกที่จำเลยเช่าทำการค้า จำเลยเจาะทางเดินทะลุถึงกัน ใช้ตึกพิพาทเป็นที่นอนและทำครัว ฉะนั้นตึกพิพาทจึงเป็นเคหะอยู่ในความคุ้มครองของพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ พิพากษายืน