โจทฟ้องว่าจำเลยมีเหรียนกสาปน์ไว้ไนครอบครองเปนจำนวนเกินสมควน ฯลฯ ทางพิจารนาได้ความว่าจำเลยตั้งร้านค้าขายของเบ็ดเตล็ดไนเขตเทสบาลเมืองตราด จังหวัดตราด เจ้าพนักงานค้นได้สตางค์สิบ ๖๒ อัน สตางค์ห้า ๗๙ อัน สตางค์แดง ๔ อัน สตางค์ดีบุกชนิดหนึ่งสตางค์ ๑๔ อัน เหรียนสองสลึง ๒ อัน เหรียนหนึ่งสลึง ๑๕๔ อัน จากร้านนจำเลย สาลชั้นต้นฟังว่าเหรียนกสาปน์เหล่านี้เปนของจำเลยทั้งหมด และเห็นว่าจำเลยมีไว้เปนจำนวนเกินสมควน จึงพิพากสาไห้ลงโทส
จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์เห็นว่าพระราชบัญญัติเงินตราไนภาวะฉุกเฉินประสงค์จะจำกัดไห้มีฉเพาะเหรียนกสาปน์ชนิดยี่สิบสตางค์หรือต่ำกว่าเท่านั้น ไม่กินถึงเหรียนสลึงและสองสลึงด้วย พิพากสากลับไห้ยกฟ้อง
โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าเหรียนหนึ่งสลึงและสองสลึงเปนเหรียนกสาปน์ชนิดหนึ่งตามความไนพระราชบัญญัติเงินตรา และหยู่ไนความควบคุมของพระราชบัญญัติเงินตราไนภาวะฉุกเฉินด้วย แต่ไนคดีนี้เมื่อพิเคราะห์ถึงถานะของจำเลยซึ่งเปนผู้ทำการค้าขายและพรึติการน์อื่น ๆ ประกอบแล้ว เห็นว่าจำนวนเหรียนกสาปน์ที่จำเลยมีหยู่ไม่เกินสมควนแก่ปรกติธุระ จึงพิพากสายืนตามสาลอุธรน์ไห้ยกฟ้อง.