คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 807/2492

ผู้ตายถือพลั่วเหล็กไล่ทำร้ายจำเลย จำเลยวิ่งหนีผู้ตายไล่ทันเอาพลั่วตีศีรษะจำเลยแล้วยังแทงซ้ำอีก 2 ที

จำเลยจึงฉวยมีดที่ข้างฝามาใช้ป้องกันตัว ผู้ตายเข้าแย่งมีดจากจำเลยอีก จำเลยจึงเอามีดนั้นแทงผู้ตาย 1ที ผู้ตายถึงแก่ความตายดังนี้ แม้ขณะที่แทงผู้ตายจะได้ทิ้งพลั่วแล้วก็ดี แต่เป็นเวลาที่จำเลยถูกตีและแทงแล้วยังถูกผู้ตายกอดปล้ำแย่งมีด ถ้าผู้ตายแย่งมีดได้ก็อาจแทงจำเลยตาย การกระทำของจำเลยย่อมเป็นการป้องกันตัวไม่เกินสมควรแก่เหตุ อันควรได้รับยกเว้นโทษตามมาตรา 50

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยใช้มีดเหน็บทำร้ายนายพินตายโดยเจตนาขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249 จำเลยให้การว่านายพินใช้พลั่วตี และแทงและทำท่าว่าจะทำร้ายจำเลยอีก จำเลยหยิบมีดมาปัดป่ายไป 1 ที เพื่อป้องกันตัว ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยแทงนายพินโดยไม่มีเจตนา แต่จำเลยกระทำเกินสมควรแก่เหตุ พิพากษาจำคุกจำเลย 3 ปี ตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 251, 53, 59 ศาลอุทธรณ์เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันไม่เกินสมควรแก่เหตุ พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า นายพินได้ถือพลั่วเหล็กไล่ทำร้ายจำเลย ๆ วิ่งหนี นายพินวิ่งไล่ทัน เอาพลั่วตีศีรษะจำเลยแล้วยังแทงซ้ำอีก 2 ที จำเลยจึงฉวยมีดที่ข้างฝามาใช้ป้องกันตัว นายพินได้เข้าแย่งมีดจากจำเลยอีก จำเลยจึงเอามีดนั้นแทงนายพิน 1 ที นายพินถึงแก่ความตาย ศาลฎีกาเห็นว่า แม้ขณะที่จำเลยแทงผู้ตายจะได้ทิ้งพลั่วแล้วก็ดี แต่เป็นเวลาที่จำเลยถูกตีศีรษะและแทงแล้วยังถูกผู้ตายกอดปล้ำแย่งมีด ถ้าผู้ตายแย่งมีดได้ ก็อาจแทงจำเลยตายการกระทำของจำเลยเช่นนี้ ย่อมเป็นการป้องกันตัวไม่เกินสมควรแก่เหตุ

พิพากษายืน