คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 807/2492

ผู้ตายถือพลั่วเหล็กไล่ทำร้ายจำเลย ๆ วิ่งหนี ผู้ตายไล่ทันเอาพลั่วตีศีรษะจำเลย แล้วยังแทงซ้ำอีก 2 ที จำเลยจึงฉวยมีดที่ข้างฝามาใช้ป้องกันตัว ผู้ตายแข้าแย่งมีดจากจำเลยอีก จำเลยจึงเอามีดนั้นแทงผู้ตาย 1 ที ผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ แม้ขณะที่แทงผู้ตายจะได้ทิ้งพลั่วแล้วก็ดี แต่เป็นเวลาที่จำเลยถูกตีศีรษะและแทงแล้วยังถูกผู้ตายกอดปล้ำแย่งมีด ถ้าผู้ตายแย่งมีดได้ก็อาจแทงจำเลยตาย การกระทำของจำเลยย่อมเป็นการป้องกันตัวไม่เกินสมควรแก่เหตุ อันควรได้รับยกเว้นโทษตามมาตรา 50.

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยใช้มีดเหน็บทำร้ายนายพินตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ จำเลยให้การว่านายพินใช้พลั่วตี และแทงและทำท่าว่าจะทำร้ายจำเลยอีก จำเลยหยิบมีดมาปัดป่ายไป ๑ ทีเพื่อป้องกันตัว ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยแทงนายพินโดยไม่มีเจตนา แต่จำเลยกระทำเกินสมควรแก่เหตุ พิพากษาจำคุกจำเลย ๒ ปี ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๑,๕๓,๕๙ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันไม่เกินสมควรแก่เหตุ พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า นายพินได้ถือพลั่วเหล็กไล่ทำร้ายจำเลย ๆ วิ่งหนี นายพินวิ่งไล่ทัน เอาพลั่วตีศีรษะจำเลยแล้วยังแทงซ้ำอีก ๒ ที จำเลยจึงฉวยมีดที่ข้างฝามาใช้ป้องกันตัว นายพินได้เข้าแย่งมีดจากจำเลยอีก จำเลยจึงเอามีดนั้นแทงนายพิน ๑ ที นายพินถึงแก่ความตาย ศาลฎีกาเห็นว่า แม้ขณะที่จำเลยแทงผู้ตายจะได้ทิ้งพลั่วแล้วก็ดี แต่เป็นเวลาที่จำเลยถูกตีศีรษะและแทงแล้วยังถูกผู้ตายกอดปล้ำแย่งมีด ถ้าผู้ตายแย่งมีดได้ ก็อาจแทงจำเลยตาย การกระทำของจำเลยเช่นนี้ ย่อมเป็นการป้องกันตัวไม่เกินสมควรแก่เหตุ

พิพากษายืน