คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 808/2472

ลักษณพะยาน เด็กฟังได้เพียงใดผู้ใหญ่อายุ 64 ฟังได้เพียงใด เมื่อมีเหตุอื่นทำให้ความจำลดน้อยลงการชั่งน้ำหนักคำพะยาน

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปล้นทรัพย์ โจทก์มีพะยานคือเจ้าทรัพย์อายุ ๖๔ ปี ให้การว่าชั้นแรกตกใจตื่นขึ้นไปดูจำผู้ร้ายได้คือพวกจำเลย แลเด็กชายอายุ ๑๐ ปี ชั้นแรกตอบเจ้าพนักงานไต่สวนว่าจำคนร้ายไม่ได้ ประเดี๋ยวกลับว่าจำได้ มาที่ศาลเบิกความทีแกว่จำจำเลยได้ ภายหลังจำได้ฉะเพาะนายเฮงจำเลยคนเดียว ครั้นถูกซักหนักกลับว่าจำนายหลิวจำเลยได้อีกคนหนึ่งดังนี้

ศาลเดิมตัดสินจำคุกตลอดชีวิต

ศาลอุทธรณ์กลับไม่เชื่อคำนางเปรมแลเด็กชายให้ปล่อยจำเลย ฯ

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่านางเปรมมีอายุ ๖๔ ประจวบกับเวลาที่พึ่งตกใจตื่นจากที่นอนความสังเกตไม่มั่นคง ประกอบกับที่พวกผู้ร้ายหวีผมปรกหน้า คงจำคนร้ายไม่ถนัด ส่วนเด็กชายนั้นเล่าอายุเพียง ๑๐ ปียังเป็นเด็ก ไม่รู้จักผิดชอบเหมือนผู้ใหญ่ แลให้การรวนแร ฟังเป็นพะยานไม่ได้