คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 809/2486

ความผิดถานรับของโจรจะมีได้ต่อเมื่อมีการรับของร้ายไว้จากผู้หนึ่งผู้ได

ข้อเท็ดจิงฟังได้เพียงว่าทรัพย์หยู่ไนความครอบครองของจำเลยแต่ไม่ได้ความว่าจำเลยร่วมคิดกับผู้อื่นลักทรัพย์นั้นมาหรือว่ามีผู้ที่ลักมาส่งทรัพย์นั้นไห้จำเลย เช่นนี้จะลงโทสถานลักทรัพย์หรือรับของโจรไม่ได้.

สาลชั้นต้นฟังข้อเท็ดจิงว่า เข่งไส่ทรัพย์ของเจ้าทรัพย์ตกจากรถไฟซึ่งกำลังแล่นหยู่ จำเลย+เข่งนั้นไป พอพบเจ้าพนักงานเข้าก็ทิ้งเข่งหนีไป เปนพิรุธว่าจำเลยรู้ว่าเปนของร้าย พิพากสาลงโทสจำเลยถานรับของโจร

สาลอุธรน์เห็นว่า โจทสืบไม่ได้ว่าเข่งรายนี้ถูกคนร้ายผลักตกจากรถ จึงเปนอันไม่มีตัวโจรลัก ฉะนั้นการรับของโจรก็มีขึ้นไม่ได้ พิพากสากลับไห้ยกฟ้อง

โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่า ถ้าเข่งตกลงมาเองจากรถไฟ จำเลยก็ไม่ผิดถานรับของโจร เพราะไม่มีตัวโจรแต่ถ้ามีผู้ร้ายผลักเข่งตกจากรถไห้จำเลยโดยสมคบกับจำเลยย่อมผิดถานลักทรัพย์ ถ้าผู้ร้ายผลักลงไปเพื่อไห้ผู้อื่น แต่จำเลยมาพบเข้าจึงเอาไป จะเรียกว่าลักทรัพย์ไม่ได้ เพราะของไม่ได้หยู่ไนความครอบครอบของไครและจะเรียกว่าจำเลยรับของโจรก็ไม่ได้ เพราะจำเลยมิได้รับของไว้จากผู้ได คดีนี้ไม่ได้ความว่าผู้ร้ายลักเข่งไห้จำเลย จึงพิพากสายืนตามสาลอุธรน์โดยไห้ยกฟ้องโจท