โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ป.อ. มาตรา 33, 83, 335, 336 ทวิ และริบรถจักรยานยนต์ของกลาง
จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตาม ป.อ. มาตรา 335 (7) (8) วรรคสอง ประกอบมาตรา 83 จำคุกคนละ 4 ปี เพิ่มโทษจำเลยทั้งสองคนละกึ่งหนึ่งตามมาตรา 336 ทวิ เป็นจำคุกคนละ 6 ปี จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพ เป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้กึ่งหนึ่งตาม ป.อ. มาตรา 78 คงจำคุกจำเลยทั้งสองมีกำหนดคนละ 3 ปี ริบรถจักรยานยนต์ของกลาง
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตาม ป.อ. มาตรา 335 (7) (8) วรรคสอง, 336 ทวิ ประกอบมาตรา 83 วางโทษจำคุกคนละ 6 ปี จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพ ลดโทษให้ตาม ป.อ. มาตรา 78 กึ่งหนึ่ง คงจำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 3 ปี คืนรถจักรยานยนต์ของกลางแก่เจ้าของ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีคงมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยที่ 1 ว่า การที่ศาลชั้นต้นกำหนดโทษจำเลยทั้งสองตาม ป.อ. มาตรา 335 (7) (8) วรรคสอง เสียก่อน แล้วจึงเพิ่มโทษจำเลยทั้งสองอีกคนละกึ่งหนึ่งตามมาตรา 336 ทวิ แต่ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษาแก้เป็นว่าให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตาม ป.อ. มาตรา 335 (7) (8) วรรคสอง ประกอบมาตรา 336 ทวิ แล้วจึงกำหนดโทษจำเลยทั้งสอง เป็นการชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ เห็นว่า ตาม ป.อ. มาตรา 336 ทวิ เป็นบทบัญญัติถึงเหตุที่จะทำให้ผู้กระทำความผิดตามมาตรา 335 ต้องระวางโทษหนักกว่าที่บัญญัติไว้ในมาตรานั้น ๆ กึ่งหนึ่ง หาใช่เป็นบทบัญญัติเพิ่มโทษผู้กระทำความผิดไม่ ดังนั้นศาลจึงเพียงเพิ่มระวางโทษตามมาตรา 335 หนักขึ้นกึ่งหนึ่งเสียก่อน แล้วจึงกำหนดโทษที่จะลงแก่ผู้กระทำความผิดระหว่างระวางโทษดังกล่าว ไม่ใช่กำหนดโทษที่จะลงแก่ผู้กระทำความผิดเสียก่อนแล้วจึงเพิ่มโทษอีกกึ่งหนึ่งดังที่ศาลชั้นต้นพิพากษา และเมื่อศาลชั้นต้นพิพากษามาไม่ถูกต้อง แม้ไม่มีคู่ความฝ่ายใดอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ภาค 1 ย่อมมีอำนาจแก้ไขให้ถูกต้องได้ เนื่องจากเป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 195 วรรคสอง โดยศาลอุทธรณ์ภาค 1 ยังคงพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 3 ปี ตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น จึงมิใช่เป็นการเพิ่มเติมโทษจำเลยทั้งสองอันเป็นการต้องห้ามตาม ป.วิ.อ. มาตรา 212 คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 1 ชอบแล้ว
อนึ่ง คดีนี้โจทก์บรรยายฟ้องว่า ตามวันเวลาและสถานที่เกิดเหตุ จำเลยทั้งสองร่วมกันลักรถจักรยานยนต์ของผู้เสียหาย ซึ่งจอดไว้ที่ลานจอดรถภายในวิทยาลัยเทคนิคลพบุรี อันเป็นสถานที่ราชการไปโดยทุจริต ขอให้ลงโทษตาม ป.อ. มาตรา 335 จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพตามฟ้อง และศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษาลงโทษจำเลยทั้งสองฐานลักทรัพย์ในสถานที่ราชการ ตาม ป.อ. มาตรา 335 (8) ด้วยนั้น เห็นว่า ลานจอดรถของวิทยาลัยเทคนิคลพบุรีดังกล่าวเป็นเพียงสถานที่ซึ่งทางราชการจัดไว้สำหรับเป็นที่จอดรถของบรรดานักศึกษา ผู้มาติดต่อราชการตลอดจนข้าราชการของวิทยาลัย หาใช่เป็นสถานที่ซึ่งใช้สำหรับปฏิบัติราชการของข้าราชการในวิทยาลัยโดยตรงแต่อย่างใดไม่ การที่จำเลยทั้งสองลักรถจักรยานยนต์ของผู้เสียหายไปจากบริเวณลานจอดรถดังกล่าว จึงไม่ใช่การลักทรัพย์ในสถานที่ราชการอันเป็นความผิดตาม ป.อ. มาตรา 335 (8) ดังที่โจทก์ฟ้อง จำเลยทั้งสองคงมีความผิดฐานลักทรัพย์ตาม ป.อ. มาตรา 335 (7) วรรคแรก เทานั้น ปัญหาดังกล่าวเป็นข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย แม้คู่ความมิได้ยกขึ้นฎีกา ศาลฎีกาก็มีอำนาจแก้ไขให้ถูกต้องได้ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 195 วรรคสอง ประกอบมาตรา 225 ส่วนกำหนดโทษจำคุกจำเลยทั้งสองนั้นเหมาะสมแล้ว
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตาม ป.อ. มาตรา 335 (7) วรรคแรก ประกอบด้วยมาตรา 336 ทวิ, 83 นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 1.