คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 816/2487

มีเหตุไห้เข้าไจว่าเจ้าทุธชนกะเบื้องของวัดไป จึงไปร้องต่อพระภิกสุอีกองค์หนึ่งขอไห้ไต่สวนดังนี้ ได้รับยกเว้นโทสสถานหมิ่นประมาทตามมาตรา 283,

การป้องกันประโยชน์อันชอบด้วยกดหมายตามมาตรา 283 (1) นั้นอาดเปนประโยชน์ของผู้อื่นก็ได้.

สาลอุธรน์วินิฉัยว่า การที่พระภิกสุสุทรีขนเอากะเบื้องซึ่งทำไนวัดไนคราวเดียวกันกะเบื้องที่จำเลยและชาวบ้านเรี่ยไรเงินมาไห้นำไปไว้บ้านมารดาเช่นนี้ ทำไห้จำเลยเข้าไจว่ากะเบื้องนั้นเปนของวัด ฉะนั้นการที่จำเลยนำความไปร้องกล่าวโทสต่อพระมหาวัน ขอไห้ทำการไต่สวน จึงเห็นว่า กะทำเพื่อรักสาประโยชน์ของวัดโดยสุจริตได้รับยกเว้นโทสตามมาตรา ๒๘๓ ไห้ยกฟ้องยืนตามสาลชั้นต้น

โจทดีกาว่ามาตรา ๒๘๓(๑) มุ่งป้องกันประโยชน์อันชอบด้วยกดหมายของตน

สาลดีกาเห็นว่า แม้การป้องกันประโยชน์อันชอบด้วยกดหมายของผู้อื่นก็อาดได้รับความยกเว้นโทสตามมาตรา ๒๘๓ (๑) ได้ เพราะไนเรื่องอื่นกดหมายไช้คำว่า ไนการที่จะสแดงความชอบธัมของตนและไนการต่อสู้ป้องกันตน แต่ไนการป้องกันประโยชน์อันชอบด้วยกดหมายหาได้กล่าวว่าของตนไว้ด้วยไม่ จึงพิพากสายืน