คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 817/2503

ฟ้องโจทก์ตั้งประเด็นเกี่ยวกับการบอกกล่าวบังคับจำนองว่าโจทก์มอบอำนาจให้ทนายโจทก์บอกกล่าวบังคับจำนองปรากฏตามสำเนาหนังสือบอกกล่าวท้ายฟ้อง จำเลยให้การต่อสู้ในประเด็นข้อนี้แต่เพียงว่าโจทก์ไม่เคยบอกกล่าวบังคับจำนองใดๆ ไปยังจำเลย จำเลยไม่เคยได้รับหนังสือบอกกล่าวจากทนายโจทก์เลย จำเลยมิได้ให้การต่อสู้ถึงเรื่องการมอบอำนาจว่าไม่ชอบประการใดเลยประเด็นข้อโต้เถียงย่อมมีเพียงว่า จำเลยได้รับหนังสือบอกกล่าวการบังคับจำนองแล้วหรือไม่เท่านั้นไม่มีประเด็นไปถึงการมอบอำนาจให้บอกกล่าวบังคับจำนองของโจทก์นั้นชอบด้วยกฎหมายหรือไม่

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาบังคับจำนอง

จำเลยให้การปฏิเสธความรับผิดและว่าโจทก์ไม่เคยบอกกล่าวบังคับจำนองใด ๆ ไปยังจำเลย จำเลยไม่เคยได้รับหนังสือบอกกล่าวจากทนายโจทก์ตามที่บรรยายมาในฟ้อง

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลทั้งสอง ให้จำเลยไถ่ถอนจำนองโดยชำระต้นเงินตามที่จำนองกันไว้กับดอกเบี้ยหากไม่ชำระก็ให้ขายทอดตลาดทรัพย์ที่จำนองเอาเงินใช้ให้โจทก์

คดีนี้จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่า การบอกกล่าวบังคับจำนองต้องทำเป็นหนังสือ การที่โจทก์มอบอำนาจให้ทนายบอกกล่าวแทนก็ต้องทำเป็นหนังสือและปิดแสตมป์บริบูรณ์ แต่หนังสือเช่นว่านี้ไม่มีปรากฏ จึงรับฟังว่าเป็นการตั้งตัวแทนบอกกล่าวบังคับจำนองแล้วไม่ได้

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ฟ้องของโจทก์ตั้งประเด็นเกี่ยวกับการบอกกล่าวบังคับจำนองว่า โจทก์มอบอำนาจให้ทนายโจทก์บอกกล่าวบังคับจำนองปรากฏตามสำเนาหนังสือบอกกล่าวท้ายฟ้อง จำเลยให้การต่อสู้ในประเด็นข้อนี้แต่เพียงว่าโจทก์ไม่เคยบอกกล่าวบังคับจำนองใด ๆ ไปยังจำเลย จำเลยไม่เคยได้รับหนังสือบอกกล่าวจากทนายโจทก์และตามที่บรรยายมาในฟ้อง จำเลยมิได้ให้การต่อสู้ถึงเรื่องการมอบอำนาจว่าไม่ชอบประการใดเลย ประเด็นข้อโต้เถียงย่อมมีเพียงว่าจำเลยได้รับหนังสือบอกกล่าวการบังคับจำนองแล้วหรือไม่เท่านั้นไม่มีประเด็นไปถึงการมอบอำนาจให้บอกกล่าวบังคับจำนองของโจทก์นั้นชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ ในชั้นชี้สองสถานจำเลยยอมรับว่าจำเลยได้รับหนังสือบอกกล่าวบังคับจำนองของทนายโจทก์ จึงเป็นข้อเท็จจริงเพียงพอที่จะต้องวินิจฉัยฟังว่า จำเลยได้รับหนังสือบอกกล่าวบังคับจำนองตามข้ออ้างของโจทก์แล้ว ไม่จำเป็นที่โจทก์จะต้องนำสืบถึงหนังสือมอบอำนาจว่าได้กระทำกันถูกต้องตามกฎหมายหรือไม่