คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 817/2514

ในคดีที่ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 1 ปี โดยไม่รอการลงโทษแต่ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้รอการลงโทษไว้มีกำหนด 3 ปีเช่นนี้ แม้จะถือว่าเป็นการแก้มาก แต่ก็ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220

คดีนี้ โจทก์ฟ้องและจำเลยรับสารภาพในข้อหาขับรถโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงตายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291 ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามบทมาตราดังกล่าว ให้จำคุก 2 ปี ลดโทษให้กึ่งหนึ่งเพราะรับสารภาพ คงจำคุกไว้ 1 ปี

จำเลยอุทธรณ์ในข้อดุลพินิจลงโทษ

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้รอการลงโทษไว้มีกำหนด 3 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56

โจทก์ฎีกาในข้อดุลพินิจลงโทษ

ศาลฎีกาเห็นว่าศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย 1 ปีโดยไม่รอการลงโทษ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้รอการลงโทษไว้ แม้จะเป็นการแก้มากก็ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ฎีกาโจทก์จึงต้องห้ามให้ยกฎีกาโจทก์