คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 821/2497

จำเลยใช้อาวุธปืนลูกซองทำเองยิงผู้เสียหายในระยะห่างกัน 1 เส้น5 วากระสุนปืนมิได้ถูกผู้เสียหายโจทก์ไม่ได้อาวุธปืนมาพิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นปืนชนิดมีกำลังแรงพอจะยิงผู้เสียหายให้ตายในระยะอันไกลถึงเพียงนั้น ดังนี้จำเลยมีความผิดฐานพยายามทำร้ายร่างกายบาดเจ็บเท่านั้น

ได้ความว่าจำเลยเกิดเป็นปากเสียงกับนายเยื่องในท่ามกลางลงแขกดายหญ้านานายครวญ จำเลยควักปืนพกลูกซองทำเองออกมา นายเยื่องวิ่งหนี นายผ่องจับแขนทั้งสองของจำเลยไว้ จำเลยสบัดหลุดก็ยิงปืนนั้นไปทางนายเยื่อง ในขณะที่นายเยื่องวิ่งห่างจำเลยไปแล้ว 1 เส้น 5 วา กระสุนปืนมิได้ถูกนายเยื่องโจทก์จึงฟ้องหาว่าจำเลยพยายามฆ่านายเยื่อง และมีกระสุนปืนไว้ในความครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้องให้จำคุกจำเลย 10 ปีและปรับ 300 บาท ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยมีความผิดตามมาตรา 254, 60 จำคุก 1 ปี 4 เดือน นอกนั้นยืนตาม

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ไม่ได้อาวุธปืนมาพิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นปืนพกชนิดมีกำลังแรงพอจะยิงนายเยื่องให้ตายได้ในระยะอันไกลถึงเพียงนั้น การกระทำของจำเลยไม่เข้าเกณฑ์ครบถ้วนที่จะเป็นความผิดฐานพยายามฆ่าคนได้

พิพากษายืน