คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 821/2499

การที่จำเลยและผู้ตายต่างมีอาวุธ เกิดโต้เถียงท้าทายและสมัครใจเข้าทำร้ายกัน จำเลยใช้มีดแทงผู้ตายถูกลิ้นปี่ถึงตาย ดังนี้จำเลยจะอ้างว่าได้กระทำไปเพื่อป้องกันชีวิตหาได้ไม่

การที่จำเลยใช้มีดยาวถึงคืบเศษแทงเขาถูกลิ้นปี่เป็นแผลกว้าง 3 ซม. ยาว 4 ซม.ลึกจดหัวใจล้มลงขาดใจตายทันที ย่อมแสดงว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าเขาให้ถึงแก่ความตาย.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดแทงนายเจริญตายโดยเจตนา จำเลยให้การภาคเสธว่าใช้มีดแทงไปเพื่อป้องกันชีวิต

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙,๕๙ จำคุก ๑๐ ปี

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาปรึกษาแล้วได้ความว่าจำเลยและนายเจริญผู้ตายต่างเสพสุรามึนเมาและเกิดโต้เถียงกัน นายเจริญถือดาบออกไปนอกโรงประเดี๋ยวจำเลยออกไปแล้วนายเจริญกับจำเลยท้าทายและสมัครใจเข้าทำร้ายกันแต่จำเลยว่องไวกว่าจึงใช้มีดแทงนายเจริญถูกที่ลิ้นปี่นายเจริญได้ล้มลงถึงแก่ความตาย เมื่อจำเลยสมัครใจทำร้ายกันกับนายเจริญเช่นนี้จำเลยจะยกมาเป็นข้ออ้างว่าได้กระทำไปเพื่อป้องกันชีวิตจำเลยเพื่อให้พ้นความรับผิดหาได้ไม่ การที่จำเลยใช้มีดยาวถึงคืบเศษแทงนายเจริญถูกที่ลิ้นปี่ซึ่งเป็นที่สำคัญเป็นแผลกว้าง ๓ ซม. ยาว ๔ ซม. ลึกจดหัวใจ และนายเจริญได้ล้มลงขาดใจตายในทันที ย่อมแสดงให้เห็นว่า จำเลยได้เจตนาฆ่านายเจริญให้ถึงแก่ความตาย

พิพากษายืน.