โจทย์ฟ้องขอให้ทำลายพินัยกรรม์ของ ก.
ศาลชั้นต้น พิพากษาว่าพินัยกรรม์เป็นโมฆะเพราะทำ+
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน อ้างว่าพินัยกรรม์เป็นโมฆะตามประมวลแพ่ง ๆ ม.๑๗๑๔ เพราะ ก.ผู้ทำพินัยกรรม์เป็นคนวิกลจริต
ศาลฎีกาตัดสินว่าพินัยกรรม์ฉะบับนี้ปรากฏว่าผู้ทำพินัยกรรม์มีความประสงค์จะให้ทำเป็นเอกสารฝ่ายเมือง แต่ตามพินัยกรรม์ฉะบับนี้ปรากฏว่า นายโถจำเลยซึ่งเป็นเสมียนอำเภอเป็นผู้เขียน นายอินจำเลยซึ่งเป็นปลัดอำเภอหาได้เขียนไม่แต่นายโถไม่ใข่คณะกรรมการอำเภอ จึงไม่มีอำนาจเขึยนพินัยกรรม์ซะนิดฝ่ายเมืองได้ ม.๑๖๕๘ บังคับให้กรมการอำเภอเขียนเอง จึงเป็นการผิดแบบตามกฏหมายอนึ่งปรากฏว่าลายพิมพ์นิ้วมือชื่อของ ฉ.ในพินัยกรรม์มีรอยขีดฆ่าและพิมพ์ใหม่แต่คงมีลายมือชื่อนายโถรับรองผู้เดียวผู้ทำพินัยกรรม์กรมการอำเภอและพะยานหาได้ลงลายมือชื่อรับรองด้วยไม่ จึงไม่มีผลเกิดขึ้นตามกฎหมาย จึงพิพากษายืนตามให้ยกฏีกาจำเลย