คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 826/2490

โจทก์บรรยายฟ้องอันเป็นความผิดฐานวางเพลิงตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 186 มาตราเดียวแม้ข้อเท็จจริงจะปรากฏว่าจำเลยมีผิดตาม มาตรา 187 ศาลก็ลงโทษไม่ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 วรรคสาม

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยวางเพลิงเผาเคหะสถานที่คนอยู่อาศัยเป็นเคหะสถานของนางมาหมดสิ้น และเพลิงลุกลามไหม้เคหะสถานบ้านเรือนของราษฎรอีก 11 ราย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา มาตรา 186 แก้ไข 2475 มาตรา 4

ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยกับนางมาเป็นสามีภริยากัน จำเลยวางเพลิงจุดเผาเรือนซึ่งจำเลยมีส่วนเป็นเจ้าของจำเลยไม่ผิดตามมาตรา 186 จึงพิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน และกล่าวต่อไปว่าจะลงโทษตามมาตรา 187ก็ไม่ได้ เพราะโจทก์ไม่ได้ฟ้องคดีตามมาตรา 187

โจทก์ฎีกาเฉพาะในข้อที่ว่า เมื่อข้อเท็จจริงตามฟ้องเป็นความผิดตามมาตรา 187 แล้ว แม้โจทก์จะมิได้อ้างมาตรานี้ ศาลก็ชอบที่จะลงโทษได้

ศาลฎีกาเห็นว่า มาตรา 187 บัญญัติว่า "ผู้ใดเอาเพลิงจุดเผาทรัพย์ใด ๆโดยลักษณะน่ากลัวจะเป็นอันตรายแก่ผู้คนหรือทรัพย์ของผู้อื่น ฯลฯ" แต่ในฟ้องของโจทก์กล่าวแต่เพียงว่า จำเลยวางเพลิงจุดเผาเคหะที่คนอยู่อาศัย อันเป็นเคหะสถานของนางมา ฯลฯ เห็นได้ว่าโจทก์มิได้มุ่งประสงค์จะให้ลงโทษตามมาตรา 187 จึงยกบทมาตรา 187 มาใช้ไม่ได้ พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์