คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 830/2490

ศาลอุทธรณ์สั่งไม่ทุเลาการบังคับคดี คู่ความย่อมฎีกาคัดค้านคำสั่งนัน้ได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลยและบริวารออกจากสถานที่เช่า ผู้ร้องก็ถูกบังคับให้ออกด้วย ในฐานะเป็นบริวารจำเลย ผู้ร้องยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับคดีไว้ระหว่างอุทธรณ์ โดยอ้างว่าผู้ร้องเป็นผู้เช่าช่วง มิใช่บริวารจำเลยมีเอกสารประกอบข้ออ้างและปรากฎว่า ในสัญญาเช่าระหว่างโจทก์จำเลย มีข้อความอนุญาตให้ผู้เช่า ให้เช่าช่วงได้ดังนี้ นับว่าคดีมีเหตุที่สมควรทุเลาการบังคับคดีไว้ในระหว่างอุทธรณ์

ผู้ร้องฎีกาคำสั่งศาลอุทธรณ์ ซึ่งสั่งไม่ทุเลาการบังคับคดี

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามสัญญาเช่าระหว่างโจทก์จำเลยข้อ ๕ มีข้อความว่า "ผู้ให้เช่ายอมให้ผู้เข่าให้ผู้อื่นเช่าช่วงได้ แต่ผู้เช่าช่วงต้องปฏิบัติตามสัญญานี้" ผู้ร้องเถียงว่าผู้ร้องเป็นผู้เช่าช่วงมิได้เป็นบริวารจำเลย และมีเอกสารประกอบ ซึ่งถ้าฟังได้คำพิพากษาศาลแพ่ง (ซึ่งขับไล่จำเลยและบริวาร) ก็ย่อมไม่มีผลถึงผู้ร้องดังนี้ นับว่าคดีมีเหตุสมควรทุเลาการบังคับคดีไว้ จึงมีคำสั่งยกคำสั่งศาลอุทธรณ์ และให้ทุเลาการบังคับคดีไว้ในระหว่างอุทธรณ์