คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 830/2494

เจ้าของที่ดินมือเปล่ายอมให้เจ้าของร่วมอีกคนซึ่งเอาที่ดินไปขายฝากแก่+ไว้ทั้งแปลงครบกำหนดถอนตามสัญญาก็ไม่ไถ่ถอน+และเจ้าของร่วมผู้ขายผู้เช่าที่ดินนี้จากเขาทำกินดังนี้ ถือได้ว่าเจ้าของที่ดินคนละที่ดินนั้นแล้ว ที่ยังคงครอบครองที่ดินอยู่ ก็เป็นเรื่องครอบครองในฐานะเป็นผู้เช่า

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินพิพาท

จำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาขับไล่จำเลยออกจากที่พิพาท

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาประชุมปรึกษาคดีแล้ว ได้ความว่า ที่นารายพิพาทและนอกที่พิพาทเป็นที่นายังไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับที่ดิน นางน้อยจำเลยผู้เป็นเจ้าของร่วมกับนายจิตรู้เห็นยินยอมให้นายจิตทำสัญญาขายฝากแก่โจทก์ไว้ กำหนดไถ่ถอนคืนภายใน ๙ ปี จำเลยและนายจิต ไม่ไถ่ถอนคืนภายในกำหนดเวลาตามสัญญา ทั้งจำเลยและนายจิตได้เช่าทำนานี้ตลอดมาเช่นนี้ เท่ากับจำเลยสละที่พิพาทแล้วโจทก์เป็นฝ่ายครอบครองมาย่อมได้สิทธิครอบครองตามกฎหมายเพราะมีผู้เช่าครอบครองแทน ข้อเท็จจริงฟังได้ความว่าจำเลยครอบครองที่พิพาทในฐานะผู้เช่า ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น

จึงพิพากษายืน