คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 831/2510

เมื่อข้อเท็จจริงที่คู่ความนำสืบรับกันว่าบริเวณหมู่บ้านจำเลยมีโจรผู้ร้ายชุกชุม จำเลยเคยถูกคนร้ายลักเป็ดและลักเรือไปแล้ว 4 ครั้ง จำเลยจึงได้ล้อมรั้วชั้นนอกอีกชั้นหนึ่ง เมื่อก่อนที่จะเกิดเหตุคดีนี้เพียงเดือนเดียว คืนเกิดเหตุจำเลยจอดเรือไว้ที่ท่าทะเลสาบ 2 ลำและมีเป็ดอีก 800 ตัว ผู้เสียหายและพวกได้เดินผ่านประตูเข้าไปในรั้วบ้านชั้นนอกของจำเลยเมื่อ 01.00 นาฬิกา ซึ่งเป็นเวลาดึกดื่นโดยมิได้บอกกล่าวขออนุญาตเสียก่อน เมื่อจำเลยร้องถามว่าใคร ผู้เสียหายก็ร้องตอบแต่เพียงว่า ผม ไม่บอกชื่อให้ชัดเจน จำเลยจึงยิงผู้เสียหายเพราะสำคัญผิดว่าเป็นคนร้าย แต่การที่จำเลยยิงผู้เสียหายไปในพฤติการณ์เช่นนี้ ย่อมเป็นการกระทำเกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำเพื่อป้องกัน จำเลยจึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 80, 69

คดีนี้ นายอั้นผู้เสียหายร้องขอเข้าเป็นโจทก์ร่วมกับพนักงานอัยการ ซึ่งฟ้องจำเลย ความว่า จำเลยใช้ปืนยิงนายอั้นโดยมีเจตนาฆ่า ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘, ๘๐, ๒๙๗ กับให้ริบของกลาง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๗ และมาตรา ๒๘๘ ประกอบด้วยมาตรา ๘๐ ลดโทษแล้ว คงจำคุกจำเลย ๖ ปี ๘ เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้องโจทก์ของกลางคืนจำเลย

โจทก์และโจทก์ร่วมฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาพยานโจทก์ประกอบกับข้อเท็จจริงที่คู่ความนำสืบรับกันว่าบริเวณหมู่บ้านจำเลยอยู่มีโจรผู้ร้ายชุกชุม จำเลยเคยถูกคนร้ายลักเป็ดและลักเรือไปแล้วถึง ๔ ครั้งจำเลยจึงได้ล้อมรั้วชั้นนอกอีกชั้นหนึ่ง เมื่อก่อนเกิดเหตุคดีนี้เพียงเดือนเดียว คืนเกิดเหตุจำเลยจอดเรือไว้ที่ทะเลสาบ ๒ ลำ และมีเป็ดทั้งเล็กใหญ่เลี้ยงไว้ประมาณ ๘๐๐ ตัวการที่ผู้เสียหายกับนายกั้นเดินผ่านประตูเข้าไปในรั้วบ้านชั้นนอกของจำเลยในเวลาดึกดื่น (เวลา ๐๑.๐๐ น.) โดยมิได้บอกกล่าวขออนุญาตเสียก่อน เมื่อจำเลยร้องถามว่าใครผู้เสียหายก็ร้องตอบแต่เพียงว่า ผมมาจากบ้านลุงนาม ไม่บอกชื่อให้ชัดเจนพฤติการณ์ดังกล่าวมามีเหตุผลให้น่าเชื่อว่าจำเลยเข้าใจว่าผู้เสียหายกับพวกเป็นคนร้ายจึงได้ยิงไปเพราะสำคัญผิดว่าเป็นคนร้าย ศาลฎีกาเห็นว่า ขณะนั้นผู้เสียหายเพียงแต่เดินผ่านเข้าไปในรั้วบ้านของจำเลยเฉย ๆ ส่วนจำเลยอยู่ชั้นบนบ้าน ห่างจากผู้เสียหายกับพวก ๑๐ เมตร แม้จะมีเหตุให้จำเลยสำคัญผิดไปว่าผู้เสียหายกับพวกเป็นคนร้ายก็ตาม แต่การที่จำเลยยิงผู้เสียหายไปในพฤติการณ์เช่นนี้ ย่อมเป็นการกระทำเกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำเพื่อป้องกัน ซึ่งศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้ ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๖๙ จึงพิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘, ๘๐, ๖๙ ให้จำคุกจำเลย ๑ ปี จำเลยต้องขังมาเกินกว่าโทษแล้ว ให้ปล่อยตัวไป ปืนของกลางริบ