โจทก์ฟ้องเรียกเงินกู้ตามที่จำเลยที่ 1 ได้ทำสัญญากู้เบิกเงินเกินบัญชีต่อโจทก์ โดยจำเลยที่ 2 เป็นผู้ค้ำประกัน
จำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
จำเลยที่ 2 ต่อสู้ว่า โจทก์ได้ผ่อนเวลาชำระหนี้ให้แก่จำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 มิได้รับรู้
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลทั้งสอง ให้จำเลยที่ 1 ชำระหนี้ 89,397 บาท32 สตางค์ กับดอกเบี้ยแก่โจทก์ ถ้าจำเลยที่ 1 ไม่ชำระให้จำเลยที่ 2 ชำระแทน
ข้อกฎหมายที่จำเลยที่ 2 ฎีกาว่า เอกสารซึ่งจำเลยที่ 2 รับรองการที่จำเลยที่ 1 ขอผัดชำระหนี้ มิได้ปิดอากรแสตมป์เลย จึงไม่มีผลผูกมัดจำเลยที่ 2 ในข้อนี้ ศาลฎีกาเห็นว่าเอกสารนี้มิใช่สัญญาค้ำประกัน หากแต่เป็นคำรับรองที่จำเลยที่ 2 ยินยอมในการที่จำเลยที่ 1 ขอผัดชำระหนี้เท่านั้น จึงไม่จำเป็นต้องปิดอากรแสตมป์