คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 834/2496

พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืนฯ พ.ศ.2490 ไม่ได้ให้บทวิเคราะห์ศัพท์คำว่า 'อาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม' ไว้ ฉะนั้นอาวุธปืนใดเป็นอาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงครามหรือไม่ จึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริง

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีอาวุธปืนธรรมดาไว้ในครอบครองผิดตาม พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืนฯ พ.ศ.2490 มาตรา 7,72 ปรับ 225 บาท ฯลฯ

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าปืนของกลางเป็นอาวุธปืนที่ใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม จึงพิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตามมาตรา 55,78 ให้จำคุก 1 เดือนปรับ 1,000 บาทเพิ่มโทษและลดแล้ว คงจำคุก 22 วัน ปรับ 666 บาท 66สตางค์ โทษจำคุกให้ยกเสีย ดังนี้จำเลยจะฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยมีอาวุธปืนเล็กสั้นขนาด 6.5 ม.ม. 1 กระบอกกระสุน 3 นัด ซึ่งเป็นอาวุธและกระสุนปืนแบบที่ใช้ในกองทัพไทยเป็นอาวุธ และกระสุนปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงครามไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นฟังว่า อาวุธปืนและกระสุนของกลางไม่ใช่อาวุธสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม จะลงโทษจำเลยได้แต่เพียงฐานมีอาวุธปืนและกระสุนปืนธรรมดา จึงพิพากษาว่าจำเลยผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ มาตรา 7, 72 ปรับ 225 บาท เพิ่มโทษตามมาตรา 72 และลดตามมาตรา 59 แห่งกฎหมายลักษณะอาญา คงเหลือปรับ 150 บาท ฯลฯ

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เชื่อว่า อาวุธปืนและกระสุนปืนของกลางเป็นอาวุธปืนชนิดที่สำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม พิพากษาแก้ให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ มาตรา 55, 78 จำคุก 1 เดือน ปรับ 1,000 บาท เพิ่มโทษและลดโทษแล้ว จำคุก 22 วัน ปรับ 666 บาท 66 สตางค์ โทษจำคุกให้ยก

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีต้องห้ามฎีกาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ พ.ศ. 2490 ไม่ได้ให้บทวิเคราะห์ศัพท์คำว่า "อาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม" ไว้ว่าอาวุธปืนชนิดไรเป็นอาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม ฉะนั้นอาวุธปืนใดเป็นอาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงครามหรือไม่ จึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ฎีกาจำเลยเถียงว่า อาวุธปืนของกลางไม่ใช่เป็นอาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม จึงเป็นการเถียงปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้าม จึงให้ยกฎีกาจำเลย