คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 837/2503

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีเจตนาจะฆ่านายรอก แต่มาฆ่านายอ่อนเพราะสำคัญผิดว่านายอ่อนคือนายรอก แม้ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยไม่ได้ฆ่าเพราะสำคัญผิด ก็ลงโทษได้เพราะไม่ใช่ข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญต่างกับฟ้อง ข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญอยู่ที่ว่าจำเลยได้ฆ่าผู้ตายหรือไม่ ส่วนจะฆ่าโดยสำคัญผิดหรือไม่สำคัญผิดนั้นเป็นเพียงเหตุประกอบแห่งการฆ่าเท่านั้น

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1-2 สมคบกับพวกจะฆ่านายรอกให้ตายโดยไตร่ตรองไว้ก่อน จำเลยกับพวกจึงใช้ปืนยิงนายอ่อนโดยสำคัญผิดว่าเป็นนายรอก กระสุนปืนถูกนายอ่อนตาย จำเลยที่ 3 เป็นผู้สนับสนุนโดยชี้ช่องทางเข้าออกบ้านนายรอกให้จำเลยที่ 1-2 ขอให้ลงโทษ

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยที่ 1-2 ใช้ปืนยิงนายอ่อนตาย แต่ไม่แน่ชัดว่าจำเลยไตร่ตรองไว้ก่อนส่วนจำเลยที่ 3 ไม่มีพยานโจทก์แสดงว่าเป็นผู้ชี้ช่องทางและให้ความสะดวกแก่จำเลยที่ 1-2 พิพากษาว่าจำเลยที่ 1-2 ผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 จำคุกคนละ 20 ปีให้ยกฟ้องจำเลยที่ 3

จำเลยที่ 1-2 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงอย่างเดียวกับศาลชั้นต้น แต่เห็นว่าจำเลยที่ 1-2 รับสารภาพชั้นสอบสวนเป็นประโยชน์แก่ทางพิจารณาลดโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คนละ 5 ปี คงจำคุกจำเลยที่ 1-2 คนละ 15 ปี

จำเลยที่ 1-2 ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงอย่างศาลล่าง ส่วนที่จำเลยที่ 1-2 ฎีกาว่าโจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1-2 มีเจตนาจะฆ่านายรอก แต่มาฆ่านายอ่อนเพราะสำคัญผิดว่านายอ่อนคือนายรอก แต่ทางพิจารณาปรากฏว่าจำเลยที่ 1-2 ไม่ได้ฆ่าเพราะสำคัญผิด จึงถือว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ควรยกฟ้องนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อนี้ไม่ใช่ข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญต่างกับฟ้อง ข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญอยู่ที่ว่าจำเลยที่ 1-2 ได้ฆ่าผู้ตายหรือไม่ ส่วนจะฆ่าโดยสำคัญผิดหรือไม่สำคัญผิดนั้นเป็นเพียงเหตุประกอบแห่งการฆ่า

พิพากษายืน