คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 84/2487

ฟ้องจำเลยถานมีมูลฝิ่นและขอไห้ริบมูลฝิ่น ได้ความว่าเปนมูลฝิ่นที่หยู่ไนความครอบครองของผู้อื่นซึ่งได้รับอนุญาตไห้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นและนำออกนอกร้านจำหน่ายดังนี้ สาลจะสั่งริบมูลฝิ่นไม่ได้ เพราะเจ้าของอาดมีข้อแก้ตัวได้.

โจทฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยถานมีมูลฝิ่นและริบมูลฝิ่นได้ความว่า นานยถ่ายบุตรของจำเลยเปนผู้ได้รับอนุญาตจำหน่ายฝิ่นนำมูลฝิ่นเข้ามาหยู่ไนความครอบครองของนายถ่ายที่บ้านจำเลย สาลชั้นต้นและ สาลอุธรน์พิพากสาว่า จำเลยไม่มีผิด ส่วนมูลฝิ่นของกลางสาลชั้นต้นไห้รับ เพราะออกมาหยู่นอกร้านจำหน่าย

สาลอุธรน์เห็นว่า แม้มูลฝิ่นจะหยู่นอกร้านจำหน่าย ก็ยังชี้ขาดไม่ได้ว่าเปนเครื่องไห้เกิดความผิด โดยยังไม่ได้ฟังข้อแก้ตัวของเจ้าของซึ่งมิได้เปนคู่ความไนคดีจึงไม่ริบ

สาลดีกาเห็นว่า การที่มูลฝิ่นของผู้ได้รับอนุญาตจำหน่ายฝิ่น หยู่นอกร้านจำหน่ายมิได้เปนการผิดกดหมายเสมอไป เพราะเขาอาดมีข้อแก้ตัวได้ จึงพิพากสา ยืนตามสาลอุธรน์.