คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 846/2491

การที่จำเลยมีไม้ไว้ และกระทำผิดฐานเคลื่อนย้ายโดยมิได้มีใบเบิกทางกำกับ ย่อมสั่งริบไม้ของกลางไม่ได้ เพราะไม่เป็นเรื่องที่จำเลยได้มาหรือมีไม้ไว้ เนื่องจากการกระทำผิดในอันที่ศาลจะสั่งริบไม้เสียได้ ตามมาตรา 74 แห่ง พ.ร.บ.ป่าไม้ 2484

การขนลาไม้กระดานที่เลื่อยจากไม้ดับ และไม่มีใบเบิกทางกำกับเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ 2484 มาตรา 39, 71.

การเคลื่อนย้ายไม้แปรรูปจากตำบลหนึ่งไปยังอีกตำบลหนึ่ง ซึ่งไม่เข้าอยู่ในข้อยกเว้นตามกฎกระทรวงเกษตราธิกา (ฉะบับที่ 4) ต้องมีใบเบิกทางกำกับ

ความว่า จำเลยได้นำไม้สักอันเป็นไม้ประเภทหวงห้ามเคลื่อนที่จากตำบลในเมือง ไปยังตำบลวังพิณพาทย์โดยไม่มีใบเบิกทางของเจ้าหน้าที่กำกับไปด้วย โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยาน แล้ววินิจฉัยว่า จำเลยไม่มีความผิดแล้วยกฟ้องคืนไม้ของกลางให้จำเลย

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยมีความผิดตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ ๒๔๘๔ ม. ๓๖, ๗๑ และ ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๕๙ คงปรับ ๑๕ บาท ไม้ของกลางไม่ริบ

โจทก์ฎีกาขอให้ริบไม้ของกลาง

จำเลยฎีกาขอให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยกระทำผิดฐานนำไม้สักหวงห้ามเคลื่อนที่ไป และมิได้มีใบเบิกทางกำกับ มิได้ตั้งข้อหาว่าไม้เหล่านี้เป็นของได้มาหรือมีไว้เนื่องจากการกระทำผิดใด ๆ ในอันที่ศาลจะสั่งริบตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ ม.๗๔ ฎีกาของโจทก์ที่ขอให้ริบไม้ของกลางจึงตกไป ข้อที่จำเลยขอให้ยกฟ้องนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยรับแล้วว่า ได้ขนลากไม้กระดานนี้ไป ซึ่งเป็นไม้ที่จำเลยเลื่อยจากไม้ตับ และจำเลยไม่มีใบเบิกทางกำกับการกระทำของจำเลย จึงเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ ๒๔๘๔ ม.๓๙, ๗๑. และการที่จำเลยเคลื่อนย้ายไม้จากตำบลหนึ่งไปยังอีกตำบลหนึ่ง แม้จะแปรรูปแล้วก็ดี ตามกฎกระทรวงเกษตราธิการ (ฉะบับที่ ๔) ที่ว่าด้วยการเคลื่อนย้ายไม้ ก็ได้กล่าวถึงไม้แปรรูปไว้ด้วย ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน