คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 852/2486

พรึติการน์ที่ถือว่าข้อเท็ดจิงไนทางพิจารนาไม่ต่างกับฟ้อง

ฟ้องว่าไช้มีดทำร้ายเขาบาดเจ็บทางพิจารนาได้ความว่าจำเลยไช้ไม้ทำร้ายเขาบาดเจ็บไม่ถือว่าข้อเท็ดจิงต่างกับฟ้อง.

โจทฟ้องว่าจำเลยบังอาดไช้มีดทำร้ายร่างกายนางเจียกมีบาดเจ็บ ขอไห้ลงโทส

จำเลยไห้การรับว่า ได้วิวาททำร้ายกับนางเจียกโดยนางเจียกไช้ไม้ทำร้ายจำเลย ๆ จึงไช้ไม้ทำร้ายบ้างหาได้ไช้มีดไม่

สาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยกับนางเจียกต่างไช้ไม้วิวาททำร้ายกัน พิพากสาลงโทสจำเลยตามมาตรา ๒๕๔ กดหมายอาญา

จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์ฟังว่าข้อบันยายไนฟ้องต่างกับข้อเท็ดจิงที่นำสืบ พิพากสากลับไห้ยกฟ้อง

โจทดีกา สาลดีกาพร้อมกันปรึกสาเห็นว่า สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์ฟังข้อเท็ดจิงว่า จำเลยกับนางเจียกได้ไช้ไม้วิวาททำร้ายกันบาดเจ็บ แต่สาลอุธรน์เห็นว่าข้อบันยายไนฟ้องของโจทต่างกับข้อเท็ดจิงที่นำสืบ สาลดีกาเห็นว่า คดีนี้โจทฟ้องว่าจำเลยไช้อาวุธทำร้ายเขาบาดเจ็บ ทางพิจารนาก็ได้ความว่า จำเลยได้ไช้อาวุธทำร้ายเขาบาดเจ็บจิง การที่จะพิจารนาว่าจำเลยทำร้ายเขาบาดเจ็บด้วยอาวุธมีดหรือไม้นั้นไม่สำคันแก่ข้อเท็ดจิงไนคดีนี้ ด้วยเปนแต่เพียงคำประกอบข้อกล่าวหา มิไช่เปนข้อประเด็นไนคดีที่จะต้องพิจารนาเอาความเท็ดจิงไนข้อนั้น ๆ โดยคดีไม่ต้องด้วยมาตรา ๑๙๒ วัค ๒ ประมวนวิธีพิจารนาความอาญา พิพากสากลับไห้บังคับคดียืนตามสาลชั้นต้น.