คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 857/2490

พินัยกรรมนั้นจะต้องมีข้อความอันเป็นคำสั่งกำหนดการเพื่อตายในเรื่องทรัพย์สินของตน ถ้าเป็นการมอบทรัพย์ให้ตั้งแต่ขณะยังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่ถือว่าเป็นพินัยกรรม

โจทก์ฟ้องว่า นายกราน ปานชื่นได้ทำพินัยกรรมกำหนดมอบที่ดิน ๔ แปลง ให้พระภิกษุหวานจัดการขายเพื่อทำนุบำรุงวัดโพธิบัลลังค์ ครั้นนายกรานตายแล้ว จำเลยไปคัดค้านในการที่พระภิกษุหวาน จะจัดการมรดกในที่ดินนั้น จึงขอให้แสดงว่าเอกสารหมายเลข ๑ ท้ายฟ้องเป็นพินัยกรรม์ชอบด้วย ก.ม.ของนายกราน

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกา เห็นว่าข้อความในเอกสารปรากฎว่านายกรานได้แสดงเจตนาแต่เพียงว่า "ตั้งแต่วันทำสัญญามอบนี้ ขอมอบให้ท่านอธิการหวานจัดการขายเอาทรัพย์นั้น ทนุบำรุงในวัดโพธิบัลลังค์" เท่านั้น เป็นการแสดงเจตนามอบอสังหาริมทรัพย์ให้ตั้งแต่ขณะนั้น ไม่มีข้อความในที่อื่นใดอันเป็นคำสั่งของนายกรานกำหนดการเพื่อตายในเรื่องทรัพย์สินของนายกราน อันจะถือได้ว่าเป็นพินัยกรรมได้ตาม ก.ม.เสียเลย เอกสารหมายเลข ๑ ที่โจทก์อ้างจึงไม่ใช่เป็นพินัยกรรมของนายกราน พิพากษายืน