คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 861-862/2473

ผู้ที่จะมีผิดตามมาตราข้างบนนี้ จะต้องปรากฏว่ามีเจตนาจะหากำไรหรือเพื่ออนาจาร เพียงได้ความว่าเด็กสมัคร์ใจไปอย่างเดียวเท่านั้น ไม่พอจะชี้ขาดว่ามีผิดได้

ได้ความว่าจำเลยพาเด็กหญิงระเบียบอายุ ๑๒ ปี ไปจากผู้ปกครองโดยความรักใคร่และคิดจะเลี้ยงดูเปนภรรยา โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๔๖-๒๔๗ และ ๒๗๕

ศาลล่างทั้ง ๒ ตัดสินให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกาเปนปัญหากฎหมายว่า แม้ หญิงระเบียบไปกับจำเลยโดยสมัคร์ใจก็ดี แต่พึ่งมีอายุ ๑๒ ปี จำเลยต้องมีผิดตาม ม.๒๗๕

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ผู้ที่จะมีผิดตามมาตรา ๒๗๕ นี้ จะต้องให้ได้ความว่าจำเลยพาไปโดยเจตนาจะหากำไรหรือเพื่ออนาจาร เพียงแต่ได้ความว่าเด็กไปโดยสมัคร์ใจอย่างเดียวยังไม่พอ และในคดีนี้ข้อเท็จจริงไม่ปรากฏว่าจำเลยมีเจตนาทุจริตตามเกณฑ์ทีกล่าวนี้ จึงตัดสินยืนตามศาลล่าง