คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 861/2487

ราสดรเอาบัตร์ลาของทหานซึ่งมีสิทธิซื้อตั๋วรถไนครึ่งราคาไปขอซื้อตั๋วครึ่งราคา เจ้าพนักงานหลงเชื่อขายไห้ดังนี้ เปนผิดถานฉ้อโกงตามมาตรา 304.

ข้อเท็ดจิงได้ความว่า จำเลยนำบัตร์อนุญาต+ซึ่งมีสิทธิไช้ได้ฉเพาะทหานและมีสิทธิเสียค่าโดยสารรถไฟครึ่งอัตราสแดงต่อพนักงานขายตั๋วรถไฟหลวง ขอซื้อตั๋วครึ่งราคา เจ้าพนักงานหลงเชื่อขายตั๋วครึ่งราคาไห้โจทฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยถานฉ้อโกง

สาลชั้นต้นเห็นว่าไม่เปนผิดถานฉ้อโกง เพราะจำเลยซื้อตามมูลค่าของตั๋ว มิไช่ปกปิดเหตุการน์เพื่อได้ตั๋วมูลค่าสูงแต่เสียเงินน้อย จึงพิพากสายกฟ้อง

สาลอุธรน์พิพากสากลับลงโทสตามมาตรา ๓๐๔

จำเลยดีกา สาลดีกาวินิฉัยว่า การกะทำของจำเลยเปนที่สแดงว่า เปนทหานรับบัตร์ (ลา) นั้นมาโดย+ต้องและมีสิทธิซื้อตั๋วได้ครึ่งราคา แถล้งปกปิดเหตุการน์ที่ตนมิได้เปนทหานโดยเจตนาทุจริต+วงไห้เจ้าพนักงานขายตั๋วหลงเข้าไจผิด เจ้าพนักงานจึงขายตั๋วไห้จำเลยไปตามคำร้องของจำเลย การกะทำดังนี้เปนผิดถามฉ้อโกง จึงพิพากสายืนตามสาลอุธรน์