คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 863/2486

ลักทรัพย์ไนเคหะสถานโดยจำเลยคนหนึ่งซึ่งเปนผู้แทนเจ้าทรัพย์ที่ดูแลเคหะสถานหยู่ไนขนะนั้นอนุญาตไห้จำเลยอีกคนหนึ่งเข้าไนเข้าไปลักไม่เปนการลักทรัพย์ตาม ม. 294(1).

ข้อเท็ดจิงได้ความว่า นายประทุมจำเลยเปนน้องภรรยาเจ้าทรัพย์ เจ้าทรัพย์ไห้หยู่ดูเฝ้าร้านขายยาและนมข้น วันเกิดเหตุ นายประทุมจำเลยได้สมคบกับนายสอาดจำเลยลักเอายารักสาโรคและนมข้นของเจ้าทรัพย์ไป

สาลชั้นต้นตัดสินลงโทสนายประทุมตาม ม. ๒๙๓ จำคุก ๒ ปี นายสอาดมีผิดตาม ม. ๒๙๕ จำคุก ๒ ปี ๘ เดือน นายประไพไห้ปล่อยไป

นายประทุมนายสอาดจำเลยอุธรน์

สาลอุธรน์พิพากสายืน

นายสอาดจำเลยดีกาว่าได้สมคบกับนายประทุมผู้หยู่เฝ้าร้าน จึงยังไม่ควนผิดตาม ม. ๒๙๕ เพราะนายประทุมอนุญาตไห้เข้า ไปไนเคหะสถานนั้น

สาลดีกาเห็นว่าข้อเท็ดจิงปรากตว่านายสอาดได้เข้าไปไนร้านของเจ้าทรัพย์ก็โดยนายประทุมพาเข้าไป จึงหาเปนลักทรัพย์ตามมาตรา ๒๙๔(๑) ไม่ เพราะผู้แทนเจ้าทรัพย์ที่ดูแลเคหะสถานหยู่ไนขนะนั้น ได้อนุญาตไห้นายสอาดจำเลยเข้าไปได้ ดีกาจำเลยฟังขึ้น จึงพิพากสาแก้ ไห้ลงโทสนายสอาดจำเลยตาม ม. ๒๙๓ คงจำคุก ๒ ปี.