คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 869/2481

พฤตติการณ์ที่ถือว่าเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ

จำเลยกับผู้ตายเดินไปด้วยกันเพื่อจะไปหาปลา มีมีดดาบถือไปคนละเล่ม ระหว่างทางจำเลยหาว่าผู้ตายลักกระบือของจำเลยผู้ตายโดดเข้าฟันจำเลยก่อน จำเลยหลบมีดไปถูกตัดไม้ จำเลยก็เอามีดฟันไปบ้างถูกบ่าผู้ตาย ผู้ตายชักมีดออกจากต้นไม้แล้วเข้าแทงจำเลย ๆ หลบเสียทันอีกแล้วจำเลยเอามีดฟันช้ำถูกที่หน้าผู้ตาย ผู้ตายถึงแก่ความตายเพราะบาดแผลที่ถูกทำร้าย

ศาลฎีกาพิพากษากลับศาลล่างทั้ง ๒ ว่าการกระทำของจำเลยเป็นป้องกันพอสมควรแก่เหตุไม่ควรต้องรับโทษตามกฎหมายอาญามาตรา ๕๐