คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 870/2501

ผู้จัดการมรดกย่อมมีอำนาจจัดการทรัพย์สินอันเป็นมรดกของผู้วายชนม์ทั้งหมดรวมทั้งทรัพย์ที่มิได้ระบุไว้ต่อศาลก็ดี

คนต่างด้าวจะมีที่ดินได้หรือไม่นั้นเป็นเรื่องระหว่างรัฐกับคนต่างด้าว อนึ่งพระราชบัญญัติ ดังกล่าวก็หาได้บัญญัติห้ามโดยเด็ดขาดไม่ให้คนต่างด้าวมีที่ดินได้ คนต่างด้าวอาจมีที่ดินได้ เมื่อคดีนี้เป็นกรณีพิพาทเกี่ยวกับสิทธิของผู้ตายเป็นผู้ออกเงินซื้อที่พิพาทกับจำเลยผู้มีชื่อเป็นผู้ซื้อแทนผู้ตาย ฉะนั้นผู้ตายจึงมีสิทธิเหนือจำเลยในที่ดิน จำเลยอยู่ในที่พิพาทก็โดยอาศัยสิทธิของผู้ตายโจทก์ในฐานะผู้จัดการมรดกของผู้ตายจึงมีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยได้ หาเป็นการขัดต่อพระราชบัญญัติที่ดินในส่วนที่เกี่ยวกับคนต่างด้าวไม่

โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นผู้จัดการมรดกของนายลิ่มชิมตามคำสั่งศาล ก่อนตายนายลิ่มชิมซื้อที่ดินพร้อมกับเรือน 2 ชั้น 1 หลัง ลงชื่อจำเลยเป็นผู้รับโอนเพราะนายลิ่มชิมเป็นคนต่างด้าว โจทก์แจ้งให้จำเลยออก จำเลยไม่ออกต่อสู้ว่าเป็นของจำเลย ฯลฯ จึงฟ้องขอให้จำเลยส่งมอบและขอให้ขับไล่จำเลยและบริวาร ฯลฯ

จำเลยต่อสู้ว่าจำเลยออกเงินซื้อที่พิพาทเอง

ศาลชั้นต้นฟังว่าที่พิพาทจำเลยออกเงินซื้อเอง พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ขับไล่จำเลยออกจากที่พิพาทและให้จำเลยทำการโอนที่ดินบ้านเรือนพิพาทให้กับโจทก์ในฐานะเป็นผู้จัดการมรดกของนายลิ่มชิมผู้วายชนม์ตามคำสั่งศาลเพื่อจัดการขายต่อไปหรือให้จำเลยโอนให้กับบุคคลที่ตามกฎหมายมีสิทธิจะรับซื้อที่ดินพิพาทไว้จากผู้จัดการกองมรดกได้

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าที่ดินบ้านเรือนรายพิพาท นายลิ่มชิมเป็นผู้ออกเงินซื้อโดยให้จำเลยลงชื่อรับโอนไว้แทน

ข้อตัดฟ้องของจำเลยที่ว่าทรัพย์พิพาทไม่อยู่ในบัญชีทรัพย์ที่โจทก์ขอเป็นผู้จัดการมรดก โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องนั้น เห็นว่าการที่โจทก์ได้รับแต่งตั้งให้จัดการมรดกนั้นย่อมหมายถึงมีอำนาจจัดการทรัพย์สินอันเป็นมรดกของผู้วายชนม์ทั้งหมดแม้จะไม่ได้ระบุไว้ต่อศาลก็ดี

ส่วน พระราชบัญญัติเกี่ยวกับคนต่างด้าวนั้น เห็นว่าคนต่างด้าวจะมีที่ดินได้หรือไม่นั้นเป็นเรื่องระหว่างรัฐกับคนต่างด้าว และพระราชบัญญัติดังกล่าวก็หาได้บัญญัติห้ามโดยเด็ดขาดไม่ให้คนต่างด้าวมีที่ดินไม่ คนต่างด้าวอาจมีที่ดินได้ เรื่องนี้เป็นกรณีพิพาทเกี่ยวกับสิทธิของนายลิ่มชิมผู้ออกเงินซื้อกับจำเลยผู้มีชื่อเป็นผู้ซื้อที่พิพาทแทนนายลิ่มชิม นายลิ่มชิมจึงมีสิทธิเหนือจำเลยในที่ดินและเรือนพิพาท จำเลยอยู่ในที่พิพาทก็โดยอาศัยสิทธิของนายลิ่มชิม โจทก์ในฐานะผู้จัดการมรดกของนายลิ่มชิมจึงมีสิทธิจะฟ้องขับไล่จำเลยได้ หาเป็นการขัดต่อ พระราชบัญญัติที่ดินในส่วนที่เกี่ยวกับคนต่างด้าวไม่ พิพากษายืน