คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 873/2504

การฟ้องความผิดฐานรับของโจรตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 357 ไม่จำต้องบรรยายว่า รับไว้โดยรู้อยู่ว่าเป็นของร้ายอย่างในกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 321 ฉะนั้น เมื่อโจทก์บรรยายเพียงว่าจำเลยบังอาจรับทรัพย์ของผู้เสียหายซึ่งถูกลักไปนั้นไว้จากคนร้ายผู้ได้ทรัพย์นั้นมาในการทำผิดฐานลักทรัพย์ ดังนี้ ก็ครบองค์ความผิดและชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) แล้ว เพราะการทำความผิดฐานนี้ต้องประกอบด้วยเจตนาตามมาตรา 59อยู่แล้ว (ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 20/2504)

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์หรือรับของโจรตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335, 357 คืนรถจักรยานของกลางแก่ผู้เสียหาย

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลจังหวัดแม่สอดพิจารณาแล้วพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดฐานรับของโจรให้จำคุก 6 เดือน คืนของกลางแก่ผู้เสียหาย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าโจทก์มิได้บรรยายข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการกระทำของจำเลยว่า "จำเลยรับรถจักรยานไว้โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นรถที่ได้มาจากการกระทำผิดฐานลักทรัพย์ซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญแห่งความผิดฐานรับของโจร จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์ คืนของกลางแก่เจ้าของ

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาได้ปรึกษาในที่ประชุมใหญ่แล้วเห็นว่า คำบรรยายฟ้องของโจทก์ที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิดฐานรับของโจรมีว่า "จำเลยบังอาจรับรถจักรยานของนายผจญ ทัศนสุวรรณซึ่งถูกคนร้ายลักเอาไปไว้จากคนร้ายซึ่งได้รถนั้นมาโดยการกระทำผิดฐานลักทรัพย์" นั้น ได้ความครบถ้วนตามองค์แห่งความผิดฐานรับของโจร มาตรา 357 แล้วความผิดฐานนี้มีองค์ประกอบการรู้ว่าเป็นของร้ายอยู่ในตัวแล้วเพราะต้องประกอบด้วยเจตนาตามมาตรา 59 อยู่แล้ว ฉะนั้นแม้โจทก์จะมิได้บรรยายในฟ้องตามแบบอย่างแต่เดิมว่ารับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย ก็เป็นการเพียงพอตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 158(5) ข้อที่ว่าจำเลยกระทำความผิดนี้โดยเจตนานั้น เป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์จะต้องนำสืบต่อไป

จึงพิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ย้อนสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์ พิจารณาพิพากษาใหม่