คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 874/2492

คดีขอให้เปิดกั้นทางเดินเมื่อจำเลยปิดกั้นทางเดินจำเลยจะต้องแสดงให้ประจักษ์ว่าจำเลยมีสิทธิปิดกั้นเสียได้ คดีฟังไม่ได้ว่าจำเลยเป็นเจ้าของหรือมีสิทธิอย่างใดเหนือที่ตอนพิพาทนั้น จำเลยก็ไม่มีสิทธิจะปิดกั้นทางเดินนั้นได้

คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เคยเดินและพากระบือเดินผ่านทางพิพาทมา 20 ปีเศษ บัดนี้จำเลยปิดทางพิพาทเสีย จึงขอให้เปิดทางกว้าง 1 ศอก

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้โจทก์ชนะคดี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยก็รับอยู่แล้วว่า โจทก์ได้ใช้ที่พิพาทเป็นทางเดินเสมอมาแต่ต่อสู้แต่เพียงว่า บัดนี้โจทก์ทำความไม่พอใจให้แก่จำเลย ๆ จึงปิดเสีย โดยถือว่าทางนั้นเป็นแต่คันนากั้นเขตที่นาระหว่างจำเลยกับที่ดินของนายตี๋ จำเลยไม่ได้กล่าวอ้างหรือยืนยันว่าจำเลยเป็นเจ้าของที่ดินตอนที่พิพาทนี้แต่อย่างไรเลยเมื่อจำเลยปิดกั้นทางเดิน จำเลยจะต้องแสดงให้ประจักษ์ว่าจำเลยมีสิทธิปิดกั้นทางเดินนั้นเสีย เมื่อฟังไม่ได้ว่าจำเลยเป็นเจ้าของหรือมีสิทธิอย่างใดเหนือที่ตอนพิพาทนั้น จำเลยก็ไม่มีสิทธิจะปิดกั้นทางเดินตอนนั้นได้

พิพากษายืน