คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 876/2487

ฟ้องระบุว่าของหายโดยถูกคนร้ายลัก ต่อมาของนั้นตกหยู่ที่จำเลยโดยจำเลยรับไว้จากคนร้ายโดยรู้ว่าเปนของร้ายหรือมิฉะนั้นก็เก็บตกได้แล้วยักยอก ขอไห้ลงโทสตามมาตรา 318, 321. ดังนี้ไม่เปนฟ้องเคลือบคลุม.

โจทฟ้องว่ามีคนร้านลักตราชื่อของนายวิบูลย์ไปต่อมาระหว่างตั้งแต่วันที่ ๑ เมสายน ถึง ๒๙ พรึสภาคม จำเลยได้ตราชื่อนั้นมาไว้ไนครอบครอง ทั้งนี้โดยจำเลยที่รับไว้จากคนร้านโดยรู้ว่าเปนของร้าย หรือมิฉะนั้นจำเลยได้เก็บทรัพย์รายนี้โดยคนร้ายทำตกไว้แล้วจำเลยยักยอกเอาเสีย ขอไห้ลงโทสตามมาตรา ๓๑๘,๓๒๑.

จำเลยไห้การว่าฟ้องเคลือบคลุมและว่ามิได้กะทำผิด

สาลชั้นต้น พิพากสาลงโทสจำเลยตามมาตรา ๓๑๘

จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์เห็นว่าฟ้องเคลือบคลุมไห้ยกฟ้อง

โจทดีกา สาลดีกาวินิฉัยว่า ฟ้องโจทที่กล่าวหาว่าจำเลยรับของโจทหรือยักยอก เก็บของตกโดยยับยายความไว้ชัดเจนดังฟ้องฉบับนี้ ไม่ผิดอะไรกับฟ้องที่กล่าวหาว่าจำเลยลักทรัพย์หรือรับของโจร ซึ่งหาไช่ฟ้องเคลือบคลุมไม่ จึงไห้ยกคำพิพากสาสาลอุธรน์ไห้สาลอุธรน์พิพากสาข้อเท็ดจิงแล้วพิพากสาไหม่.