คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 877/2497

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยเข้าไปในบ้านโจทก์ พาลหาเรื่องด่าว่าโจทก์เป็นการก่อความรำคาญเดือดร้อนแก่โจทก์ดังนี้เรียกไม่ได้ว่าจำเลยโต้แย้งสิทธิของโจทก์ ที่จะห้ามมิให้ใครเข้าบ้าน โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องขอให้ศาลห้ามจำเลยได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นบุตรโจทก์เกิดจากสามีเก่า จำเลยได้เข้าไปในบ้านโจทก์ และด่าว่าโจทก์และแสดงกิริยาขู่เข็ญเป็นที่น่าหวาดเสียว ขอให้ศาลห้ามมิให้จำเลยเข้าไปในบ้านของโจทก์ต่อไปอีก

จำเลยให้การรับว่าเป็นบุตรโจทก์ แต่คำฟ้องนอกนั้นปฏิเสธจำเลยว่าจำเลยยังมีภาระผูกพันที่จะเข้าไปในบ้านโจทก์ โดยเวลานี้ตาของจำเลยและภริยาจำเลยอยู่ในบ้านโจทก์ จำเลยมีหน้าที่จะต้องดูแลเยี่ยมเยียนตามหน้าที่ศีลธรรม

คู่ความไม่สืบพยาน ศาลชั้นต้นพิพากษาห้ามจำเลยไม่ให้เข้าไปในบ้านโจทก์ตามฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้อง เพราะตามฟ้องไม่ปรากฏว่ามีข้อโต้แย้งสิทธิเกิดขึ้นแต่อย่างใด ในฟ้องกล่าวว่า จำเลยเข้าไปในบ้านโจทก์พาลหาเรื่องด่าว่าโจทก์เป็นการก่อความเดือดร้อนรำคาญแก่โจทก์ จำเลยหาได้โต้แย้งสิทธิของโจทก์ไม่ อนึ่งโจทก์มีอำนาจที่จะห้ามไม่ให้ใครเข้าไปในบ้านของตนได้ ไม่จำเป็นต้องมาร้องทางศาลคำให้การจำเลยก็ไม่ยืนยันว่า จำเลยมีสิทธิเข้าไปในบ้านโจทก์แต่อย่างใด

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์