คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 880/2495

ซื้อขายที่ดินกันโดยทำหนังสือกันเอง ไม่ถูกแบบ ซึ่งไม่สมบูรณ์ตามกฎหมายนั้น เมื่อผู้ขายสละสิทธิครอบครองในที่ดินนั้นให้ผู้ซื้อแล้ว พอผู้ซื้อเข้าไปถากถางที่ ก็มีผู้อื่นเข้ามาขัดขวาง ดังนี้ ผุ้ซื้อย่อมมีอำนาจฟ้องขอให้ห้ามผู้นั้นมิให้เข้ามาเกี่ยวข้องกับที่นั้นได้

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้ซื้อที่สวนจากนายพุ่มไว้ และได้เข้าครอบครองสืบต่อมา จำเลยได้บุกรุกแย่งการครอบครอง จึงขอให้ขับไล่จำเลยและใช้ค่าเสียหาย

จำเลยต่อสู้ว่า ที่พิพาทจำเลยซื้อไว้จากนายพุ่มก่อนโจทก์

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ที่พิพาทเป็นของโจทก์ ให้ขับไล่จำเลยและบริวารกับให้ใช้ค่าเสียหาย

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์ซื้อที่พิพาทจากนายพุ่มจริง และเมื่อนำชี้เขตตอนซื้อขายฝ่ายจำเลยก็รู้เห็นด้วย มิได้ทักท้วงอย่างใด จึงฟังว่า นายพุ่มมิได้ขายที่พิพาทให้จำเลย

ส่วนข้อที่ว่า โจทก์ผู้ซื้อมิได้เข้าครอบครองที่นั้น ก็ได้ความว่า นายพุ่มผู้ขายได้สละสิทธิครอบครองอพยพไปจังหวัดอื่นแล้ว โจทก์และพรรคพวกก็ได้เข้าไปถากถางที่ แต่จำเลยซึ่งมีที่อยู่ข้างเคียงทำการขัดขวางโจทก์นำคดีมาฟ้องขอห้ามจำเลยเช่นนี้ แม้สัญญาซื้อขายที่โจทก์ทำกับนายพุ่มจะไม่สมบูรณ์ เพราะไม่ถูกแบบก็ดี โจทก์ก็มีสิทธิฟ้องจำเลยได้

จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ให้ขับไล่จำเลยและบริวาร ออกจากที่พิพาท ฯลฯ