โจทฟ้องว่าจำเลยได้บังอาดขายไม้ขีดไฟอันเปนสิ่งของที่คนะกัมการป้องกันการค้ากำไรเกินควนส่วนภูมิภาคจังหวัดลพบุรีได้ประกาสไม่ให้จำหน่ายเอากำไรมากกว่าราคากลักละ ๒ สตางค์ แต่จำเลยได้ขายราคากลักละ ๓ สตางค์ ทั้งนี้เปนการค้ากำไรเกินควน ขอไห้ลงโทส
จำเลยไห้การรับสารภาพ
สาลชั้นต้นพิจารนาแล้ววินิฉัยว่า คดีนี้โจทฟ้องขอไห้เอาโทสจำเลยตามมาตรา ๑๖ แต่เมื่อพิเคราะห์ดูไม่ปรากตว่า โจทได้บันยายความชัดแจ้งมาไนคำฟ้องหรือได้ความในท้องสำนวนว่า คนะกัมการส่วนภูมิภาคได้ร้องเรียนไห้อัยการฟ้องเอาโทสจำเลย ดังนั้นพนักงานอัยการจึงยังไม่มีอำนาดฟ้องคดีแก่จำเลย คำไห้การจำเลยที่รับจึงยังไม่จำเปนต้องวินิจฉัยพิพากสาไห้ยกฟ้อง
โจทอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสายืน
โจทดีกา สาลดีกาพร้อมกันประชุมปรึกสาเห็นว่าอัยการฟ้องคดีนี้ได้เพราะจำเลยมิได้โต้เถียงขึ้นมาว่า ยังไม่ได้ผ่านคนะกัมการฯ และข้อที่ว่าได้ผ่านคนะกัมการแล้วนี้กดหมายก็มิได้บังคับหรือมีลักสนะที่ไห้เห็นว่า บังคับไห้กล่าวมาไนฟ้อง คดีโจทจึงชองที่จะชนะ จึงพิพากสาไห้ยกคำวินิฉัยของสาลล่างทั้งสองแล้วไห้ส่งสำนวนไปยังสาลชั้นต้นเพื่อพิจารนาไช้ดุลยพินิจพิพากสาต่อไปตามรูปคดี