คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 89/2475

ให้การขั้นไต่สวนว่ารู้เรื่องผู้ร้ายรับของโจรภายหลังยื่นคำร้องขอถอนคำให้การนั้นและกล่าวในคำร้องว่าไม่ได้รู้เห็นแต่มาใ่นศาลให้การอย่างขั้นไต่สวน จำเลยมีผิดฐานแจ้งความเท็จวิธีพิจารณาอาชญา หน้าที่นำสืบ ฟ้องหาว่าแจ้งความเท็จโจทก์มีแต่คำให้การจำเลย ขั้นไต่สวนกับคำร้อง ขอถอนคำให้การชั้นไต่สวน โดยไม่มีพะยานอื่นอีกก็ลงโทษได้

คดีนี้จำเลยให้การว่าได้ให้การขั้นอำเภอไต่สวนว่ารู้เห็น ครั้นเมื่อมาเป็นพะยานที่ศาลจำเลยเบิกความดังที่ให้การชั้นไต่สวน

โจทก์ส่งคำร้องของจำเลยกับคำให้การจำเลยชั้นไต่สวนเป็นพะยานต่อศาล แลทั้ง ๒ ฝ่ายมิได้สืบพะยานต่อไปดังนี้จะพอลงโทษจำเลยฐานแจ้งความเท็จหรือไม่

ศาลฎีกาตัดสินว่า จำเลยให้การต่อศาลรับว่าคำให้การชั้นไต่สวนเป็นความจริงเช่นนี้ คำร้องของจำเลยต่ออัยยการจึงเป็นเท็จ จำเลยมีผิดตาม ม. ๑๑๘ ให้ ปรับ ๔ บาท