คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 892/2502

ฟ้องโจทก์บรรยายว่า จำเลยลักโคซึ่งเป็นสัตว์พาหนะ และเป็นเครื่องมือประกอบกสิกรรมของเจ้าทรัพย์ไป เพียงเท่านั้น ยังไม่เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335 (12) เพราะขาดองค์ความผิดว่าเป็นโคของผู้มีอาชีพกสิกรรม

โจทก์ฟ้องว่า ได้มีคนร้ายลักโค ซึ่งเป็นสัตว์พาหนะ และเป็นเครื่องมือประกอบกสิกรรมของนายสงกาไป ๑ ตัว โดยจำเลยกับพวกได้สมคบกันฆ่า โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ทั้งนี้ โดยจำเลยกับพวกได้สมคมกันลักโครายนี้ไปหรือสมคบกันรับโคของเจ้าทรัพย์โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของได้มาโดยการกระทำผิดฐานลักทรัพย์ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๓๕ วรรค ๒, ๓๕๗ และ พ.ร.บ. อากรการฆ่าสัตว์ และให้ใช้ราคาโค

จำเลยปฏิเสธ และอ้างฐานที่อยู่

ศาลชั้นต้นไม่เชื่อพยานโจทก์ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับว่า จำเลยที่ ๑ มีผิดตาม มาตรา ๓๓๔ ให้จำคุก ๑ ปีและปรับจำเลยทั้ง ๓ คนละ ๓๐๐ บาท ตาม พ.ร.บ. อากรการฆ่าสัตว์ และให้จำเลยที่ ๑ ใช้ราคาโค

โจทก์ จำเลยที่ ๑ - ๒ ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ตาม มาตรา ๓๓๕ (๑๒) นั้น คำบรรยายฟ้องของโจทก์ยังไม่สมบูรณ์ เพราะขาดองค์ความผิดที่ว่า เป็นโคของผู้มีอาชีพกสิกรรม เพียงเขียนว่า มีไว้ประกอบกสิกรรม ยังไม่เพียงพอที่ศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยที่ ๑ ตาม มาตรา ๓๓๔ ชอบแล้ว

พิพากษายืน