คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 893/2490

พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน พ.ศ.2489 ไม่มีบทบัญญัติให้ใช้บังคับย้อนหลังไว้ จึงจะนำไปใช้บังคับคดีที่การเช่าระงับลงก่อนออก พระราชบัญญัติฉบับนี้ไม่ได้

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่าของโจทก์โดยอ้างว่าจำเลยเช่าเพื่อทำการค้าขาย และโจทก์ได้บอกเลิกการเช่าแล้ว ระหว่างพิจารณาได้มีพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2489 ออกใช้ศาลชั้นต้นงดสืบพยานและพิพากษายกฟ้อง โดยวินิจฉัยว่า จำเลยได้รับความคุ้มครองตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2489

ศาลอุทธรณ์พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการสืบพยานโจทก์จำเลยแล้วพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2489 ไม่มีบทบัญญัติให้ใช้บังคับย้อนหลังไว้ การบอกเลิกการเช่าในคดีนี้ย่อมตกอยู่ภายในบังคับของกฎหมายที่ใช้อยู่ขณะนั้น จึงพิพากษายืน