คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 893/2490

พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน พ.ศ. 2489 ไม่มีบทบัญญัติให้ใช้บังคับย้อนหลังไว้ จึงจะนำไปใช้บังคับคดีที่การเช่าระงับลงก่อนออก พ.ร.บ.ฉะบับนี้ไม่ได้

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่าของโจทก์โดยอ้างว่าจำเลยเช่าเพื่อทำการค้าขาย และโจทก์ได้บอกเลิกการเช่าแล้ว ระหว่างพิจารณาได้มี พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน ๒๔๘๙ ออกใช้ ศาลชั้นต้นงดสืบพะยานและพิพากษายกฟ้อง โดยวินิจฉัยว่า จำเลยได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน ๒๔๘๙

ศาลอุทธรณ์ พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการสืบพะยานโจทก์จำเลยแล้วพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พ.ร.บ.ควบคุมเค่าเช่าในภาวะคับขัน ๒๔๘๙ ไม่มีบทบัญญัติให้ใช้บังคับย้อนหลังไว้ การบอกเลิกการเช่าในคดีนี้ย่อมตกอยู่ภายในบังคับของ ก.ม.ที่ใช้อยู่ขณะนั้น จึงพิพากษายืน