คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 893/2493

ฟ้องหาว่า จำเลยกระทำทำนบปิดกั้นเหมืองสาธารณะระหว่างวันที่1 มกราคม ถึงวันที่ 25 มีนาคม 2492 จำเลยรับว่าทำทำนบจริง แต่ต่อสู้ว่าเป็นที่ดินของจำเลย ดังนี้ วันเวลาที่จำเลยทำทำนบจึงไม่สำคัญโจทก์นำสืบได้ความว่าจำเลยทำทำนบปิดเหมืองสาธารณะเมื่อต้นปี พ.ศ.2492 ก็ลงโทษจำเลยได้

โจทก์ฟ้องหาว่า ระหว่างวันที่ 1 มกราคม 2492 ถึงวันที่ 25 มีนาคม 2492 จำเลยบังอาจปิดกั้นทำนบในเหมืองสาธารณะเป็นการขัดขวางแก่ทางสำหรับน้ำไหลจากห้วยยางบ่า อันเป็นของสำหรับสาธารณประโยชน์ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 335(10)

จำเลยให้การว่า ทำทำนบปิดกั้นเหมือนตรงที่โจทก์ฟ้องจริงแต่เป็นที่ดินและเหมืองของจำเลย

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ ฟังว่าจำเลยปิดกั้นเหมืองสาธารณะพิพากษาลงโทษ

จำเลยฎีกาว่า โจทก์นำสืบไม่ได้ว่า จำเลยกระทำผิดตามวันเวลาในฟ้อง ลงโทษจำเลยไม่ได้

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามคำพยานโจทก์ได้ความว่า จำเลยทำทำนบปิดเหมืองสาธารณะเมื่อต้นปี พ.ศ. 2492 ซึ่งตรงตามที่โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดระหว่างวันที่ 1 มกราคม ถึงวันที่ 25 มีนาคม 2492 อีกประการหนึ่งจำเลยให้การรับว่า ทำทำนบปิดเหมืองแร่จริงตามโจทก์ฟ้อง แต่ต่อสู้ว่าเป็นที่ดินและเหมืองของจำเลย ฉนั้นวันเวลาที่จำเลยทำทำนบจึงไม่สำคัญ

พิพากษายืน